belichting

Uit al het materiaal van gisteren, komt nog iets naar voren wat mijns inziens de moeite van het uitdrukken waar is, omdat het 'zich toont voor wat het werkelijk is, met bezieling'.

Ook hier is het procesmatig de moeite waard om iets te vermelden wat in de digitale fotografiepraktijk 'zo is' en wat ook in de praktijk van resonantiepatronen registratie 'zo is'.

Met overbelicht materiaal, kun je niet zo heel veel meer.
Maar uit onderbelicht materiaal, komen regelmatig de grootste schatten naar voren!

Kennelijk is er in mijn DOKA ( donkere kamer van de nabewerking.. wat gedurende de nacht in mijn onderbewuste 's nachts 'ontwikkelt' wordt) een grote sorteerbewerking gedaan, zoals een beeldbewerker uit een grote hoeveelheid materiaal rap het onbruikbare aan de kant legt.

Alles wat niet scherp is en teveel onderhevig is aan het niet in sync zijn van hier-en-nu en collectieve-bewustzijn-achtergrond.....kan inhoudelijk buiten beschouwing worden gelaten. OP een kunstmatig manier is er inhoudelijk 'iets' veel teveel overbelicht om bruikbaar te zijn.... het geeft allemaal geen natuurlijk helder contrastrijk en voldoende uitgewerkt detailbeeld van wat de onderwerpen op het materiaal ' bezield'.....

Maar onder de 'terloopse' snapshots die er in de loop van de dag genomen zijn, blijken er onderdelen die wel bruikbaar zijn op technische gronden:

• scherp, 
• op de voorgrond (en dus los te zien van het collectievebewustzijns-rolgordijntje wat erachter in het theater van het leven bleek te zijn opgehangen)

Het aardige is ( dat vind ik dan weer aardig, als 'terugkerende levendige patronen'-liefhebber) dat er een figurant was, die overal met me mee is gegaan naar alle onderdelen van ' het feestje van de totale dag van gisteren', die ik wel steeds heb gezien, maar niet heel bewust als opzichzelfstaand sujet (Frans voor onderwerp/thema, in het Nederlands ook gebruikt voor een schimmig persoon/personnage) had geregistreerd.

Uit al het materiaal kan ik van dit resonantie-sujet een prachtig portret verbeelden!

De ' vrijwilliger', die niet in de schijnwerpers heeft gestaan, nauwelijks het podium heeft betreden, maar wel al het genot van 'begrip' mee heeft helpen opbouwen en zelfs al om 2 uur 's nachts daarmee in de weer is.

(Waarvoor, 'dames en heren', om met de woorden van iedere burgemeester van iedere Franse stad bij ieder evenement te spreken, zoals ook gisterenavond weer in de spotlights enthousiast uitgesproken:" Wel even uw aandacht en hartelijk applaus!")

Het resonantie-sujet heet 'snelheidsregulatie' en kent vele gezichten en gestalten.

Ik zag hem/haar/het gisteren een paar keer door het beeld lopen, deze 'procesmatige achtergrondfiguur' in de wereld van de resonanties.

Hij 'zat op de voorgrond aan tafel' toen er werd gesproken over de manieren waarop de Franse overheid de snelheid in het verkeer reguleert en de Fransen aan tafel hun eigen ervaringen daarmee (en het omzeilen ervan) deelden.

Hij 'kwam naar voren' toen ik op internet hoogbegaafdheid weer eens opzocht en troost ( via herkenning) putte uit de zin:" een hoogbegaafde heeft in het sociaal verkeer meestal het gevoel op de rem te moeten staan' 

Hij was stilzwijgend aanwezig in de Franse schilder die letterlijk (op) de achtergrond van het huis in het hier-en-nu aan het schilderen was.. een klus die langer duurt dan de geplande twee weken en niet om redenen dat het werk tegen zit of het slecht weer is, maar dat divers personeel van het professionele (?) schildersbedrijf meer op de rem trapt dan op het gaspedaal.

Hij kwam naar voren in de geuite frustratie van 'de geluidsman', met wie ik samen naar het muziekoptreden ging kijken en luisteren, die een uur vertraging in het verkeer had opgelopen bij zijn reis naar Noord-Frankrijk.

Het is opvallend, dat tegen de tijd dat ik een resonantie-sujet scherp in beeld heb, hij tot mijn verbeelding spreekt, vaak via een 'speelsuggestie'.

De (gewetens-)vraag die hij aanlicht, vanuit het 'onderbelichte' hier-en-nu van mijn dagelijkse dag is:
" Wat zou er gebeuren als alle snelheidsregulerende maatregelen werden opgeheven?"

Kortom, als er geen 'overheid', geen rol(patroon-)gordijntje in je hier-en-nu  hoeft te worden opgehangen, maar je de snelheid kunt en mag reguleren op ' eigen inzicht', in sync met de hier-en-nu werkelijke context?

We denken dat die sneheidsregulerende overheidsrol met zijn regelachtergronden iets nuttigs toevoegen aan onze realiteit en dat 'chaos' ontstaat als we dat ' oprollen' en 'wegleggen'.

Maar.. grappige observatie, in het doornemen van het materiaal van gisteren zoals het echt is gebeurt, waarmee in real-time werd geïllustreerd dat overheidsinformatie niet ' in sync' is met de realiteit!

Ik zag gisteren een door de stedelijke overheid opgericht interactief bord met wat er te doen is in de stad.

Dat wekt uiteraard de schijn van actualiteit, want het beweegt zelfs en kan van dag tot dag veranderen.

Het kondigde een voorstelling aan op 31 maart (" zo, dat is bijtijds aangekondigd".. dat ik nog) en een expositie in april, gevolgd door een plaatje van paaseieren.
Daar ergens kreeg ik argwaan.... en lette ik eens op het jaartal.

Tja..... al deze evenementen hadden al plaats gevonden, niets hiervan was actueel.

En ook al wekt een bordje '50' de schijn van actualiteit en als je je eraan houdt de schijn  'van veiligheid'... dan wil dat niet zeggen dat iemand die daar 50 rijdt goed uitkijkt of dat het in realiteit voor de huidige verkeerssituatie niet veel te hard is ( of best een stuk sneller zou kunnen zijn, gegeven de reële verkeerscontext).

Zonder het bewust te weten, schrijven we elkaar allerlei  (maximum) proces(sor) snelheden' voor, waar in de realiteit het algehele welbevinden en de reële veiligheid van iedereen er mogelijk veel meer bij gebaat zou kunnen zijn als synchronisatie 'in situe' zou kunnen en mogen plaatsvinden en niemand zich ' in' hoeft te houden, als een hogere snelheid (zelfs 'diverse snelheden' maar op elkaars positie en richting afgestemd) de doorstroom, het welbevinden en de veiligheid veel beter zouden bevorderen.

Dan hangen 'rolgordijnen' van het 'collectief' alleen maar wederzijds zicht en begrip belemmerd in de weg.

Tja, zo toch nog een mooie portretreeks van een resonantie-uit-de-achtergrond 'doen oplichten' uit wat er in de onbewust, geheel vrij bewegend van collectieve rolgordijntjes, onderbelicht wel was geregistreerd :-)

Zelf handmatig een beetje licht in de nabewerking toevoegen ( een paar mooie uitsnedes maken) en die naast elkaar leggen .....en....voila!

Opvallend detail van het type wat een hoogebegaafd iemand humoristisch vindt.. de vertraging van de geluidsman vond plaats bij Antwerpen, zodat hij veel langer een blik op het verkeer rond die stad wierp dan hij leuk vond ..... ant/anti.. (= het tegenovergestelde van wat volgt) .....werpen (iets van je af gooien)
Maar ja, wel wat langer stilstaan bij wat je helemaal niet leuk vond, nog eens een blik werpen op de 'duisternis'  in de context van het grotere geheel......kan dan maken dat je niet de hele dag in de prullenbak hoeft te werpen, maar juist kan omarmen als schat in een van de vroege ochtend tot de late avond zeer bezielde dag!

En.. tja.... dat ik de meeste zeer bruikbare schatten van het leven vindt in de kanten van het leven die zo vaak niet of nauwelijks belicht worden.. dat lijkt ook wel tot mijn modus operandi te behoren, mijn signatuur.