empathisch in vorm

Een paar dagen geleden hoorde ik van de 'challenge' die sportverslaggever Henry Schut is aangegaan.

In ruim een half jaar een strak trainings-en voedingsschema volgend, 'ging' hij van een normaal-sportief postuur, naar een musculair zeer ontwikkeld lichaam.

Ik las daarover dat hij tenminste 3 uur per dag trainde in de sportschool ( eerst 5 dagen per week, later 7) en heel bewust met zijn eten omging.

Ook vertelde hij dat hij eerst voelde dat bij alle oefeningen eigenlijk zijn hele lichaam 'meedeed' en energie verbruikte, terwijl hij later heel gericht spiergroepen kon aanspreken en trainen, waardoor de training op die spiergroep nog effectiever werd.

Hoewel 'intensief' en 'niet altijd gemakkelijk', zeker niet in het begin, rapporteerde hij ook een zich zoveel beter voelen.

Ik zie duidelijk parallellen met ' je empathisch vermogen' ontwikkelen.

Er wordt wel gedacht dat je er in bepaalde mate mee geboren bent, dat het een vaste 'trek' is, die je gewoon in bepaalde mate hebt, waar je verder niets aan kunt 'doen'.

Tja....hmm... nou.....dat lijkt me niet de enige kant van het verhaal om naar te kijken om zinvol iets te zeggen over welk menselijk vermogen dan ook.

"Don't use it and you loose it", lijkt mij ook van toepassing.

Net als..... "je kan ieder op zich bestaande/aanwezige vermogen ook  actief om zeep helpen"

Het zal Henry Schut, net als iedereen met gezond verstand, wel logisch voorkomen dat bepaalde typen voedsel en drank geen constructieve bijdrage leveren aan een lijfelijke ontwikkeling, maar juist contraproductief zijn. En, dat je met grote regelmaat je spieren intensief moet trainen: ze beheerst belasten.

En het is ook logisch dat Henry Schut, nieuwe stijl, met zijn lijf dingen kan 'doen' en 'ervaren' die een dikke man met nauwelijks getrainde spieren niet kan. Dat hij ook dingen 'weet' uit eigen ervaring, die de dikke man niet kan weten als hij nooit flink gespierd en getraind is geweest, over de verschillen in levenskwaliteit in  de ene variant en in de andere. Veel beter weet nu ( uit ervaring) wat ' wel prettig werkt' om zijn  lijf zo te ontwikkelen en wat niet.

Als het gaat over 'fysieke' ontwikkeling, die je ook nog eens heel concreet in te fotograferen resultaten in 'vorm' kunt zien, dan is dat vrij gemakkelijk voor te stellen.

Ook diegenen die

1. weinig affiniteit hebben met sport in algemene zin
2. niks met bodybuilding hebben, het in die mate zelf nooit zouden willen

.... kunnen zich over het algemeen wel voorstellen dat er in ieder mens wel spieren zitten, die er baat bij hebben in enige mate regelmatig belast te worden voor een gezonde ontwikkeling van het lijf wat ook bijdraagt aan ... 'lekker in je vel zitten' .

Nu lijkt het wel of dat met meta-fysieke wezens-ontwikkeling ( sociaal-mentaal-emotioneel) door mensen heel wat minder als 'net zo' wordt voorgesteld.

Als je daar niks aan doet, ach... dan loopt het toch wel los.

Je meent van jezelf dat je behoorlijk goed ' in vorm bent' als je ... vul maar in welke criteria je daarvoor hanteert.

Natuurlijk houd je 'rekening' met anderen!
En natuurlijk heb je empathisch vermogen!

Tja, de dikke man met de zittende leefstijf en de objectief ongezonde eet-en drinkgewoonten tilt ook wel eens een gewichtje, al is het maar een keer per dag een glas bier naar zijn  lippen  en.. uiteraard....zijn  eigen gewicht als hij uit zijn stoel omhoog komt. ( Ja, ik chargeer hier om een punt  te maken en ik ben hier niet 'aardig' of ' politiek correct'... tant pis)

Net zomin als het nodig is dat iedereen de spieropbouw van een bodybuilder creëert en onderhoudt, is het niet nodig dat iedereen het empathisch vermogen ontwikkeld van een energy-body-builder.

Maar, van de mensen die zich er wel aan wijden om die kant van zichzelf tot maximale ontwikkeling te laten komen, en minstens 3 uur per dag, 5 dagen of meer in de week, in hun ' dooie uppie' of met 1-op-1 begeleiding in de geestelijke-sport-school trainen, valt wel het een en ander te leren over hoe die ontwikkelingen wel en niet te bevorderen zijn.

Ik heb me de afgelopen 5 jaar de 'blaren op mjn ziel' getraind en mijn energielichaam is nogal 'gespierd' in vorm, mijn empathische vermogens zijn 'zeer sterk.

Net als Henry Schut vertelde dat het eest voelt dat je hele lichaam meetrilt met bepaalde oefeningen, bemerk ik ook dat ik nu heel gericht dingen kan lokaliseren in mijn chakra's ( de spiergroepen van het energielichaam).

Ik voel me goed bij deze vorm van mijn energielichaam  en zal er niet licht voor kiezen om de boel erg ver te laten 'versloffen'.

En ja... daar horen ook leefstijlaanpassingen bij!

Ik denk niet dat het 'toeval' is dat ik geen alcohol drink, niet rook, weinig vlees eet, niet erg vet eet, weinig zout en suiker eet, weinig massamedia-nieuws tot me neem en mijn computergebruik sterk beperkt en veel mijn geest span en ontspan ....'train' dus.....in de vrije natuur en daarbij erg hecht aan 'mijn eigen ritme en tempo te kunnen volgen'.

En ja.... ik voel het  dus in behoorlijk detail op welke energie-groepen een bepaald 'middel' of ' oefening' welk effect heeft.

Pleit ik ervoor dat iedereen zijn energielichaam traint in de mate waarin ik dat doe en er eenzelfde 'strak regime' op na houdt, (Waar alle 'leuks' uit verdwenen is*) alleen maar om zijn empathisch vermogen tot een maximum 'op te krikken'?

 (*Wat ik zelf niet als 'strak' of onplezierig ervaar, omdat ik zo volledig mogelijk bewustzijn zijn wel een heel erge prettige staat van zijn vind, die mij een kick en een roes geeft op innerlijk geproduceerde 'genots-stofjes')

Nee.

Maar, ik zie wel dat het empathisch vermogen in de energielichamen van nogal veel mensen het meta-fysieke equivalent zijn van ' erg slecht in vorm' en zich dan transformeert in 'apathisch vermogen'.

Je 'hebt' het dan wel ( echt empathisch vermogen.. wat niet iets is wat je met je denken in woorden bedenkt, net zomin als dat je spieren erg groeien van 'goede voornemens' formuleren en formulieren voor de sportschool invullen) , maar je 'doet' er te weinig mee.

Dan verlies je op enig moment het vermogen om zinvol, snel en soepel jouw energetische steentjes bij te dragen in de maatschappij. Je 'zit' er wel op, maar je kunt je eigen gewicht niet meer tillen of soepel in beweging brengen in iedere gewenste richting.

Is dat erg?

Nou, dat lijkt me voor de algehele ( in individuele) sociale-mentale volksgezondheid, onderlinge samenhang en sociaal welbevinden en veiligheid bepaalt geen aanrader, nee.

Minder energetische 'rotzooi' tot je nemen (die je mentaal afstompen.. ja.. ook als je dat niet denkt dat ze dat doen omdat je het niet (meer) doorhebt) via de media en films.

Sowieso minder ' data' consumeren ( en dat informatie noemen... zoets als suikerspinnen 'eten' noemen!) waar mee je je informatiekanalen 'stuft' en je verteringssystemen overbelast , zonder dat het veel hier-en-nu voedingswaarde/relevantie en dus nauwelijks echte ontwikkelcapaciteit heeft.

Meer in het hier-en-nu zijn. Je aandacht heel bewust richten op wat er om je heen (al) is en je steentjes ( hoe klein ook) hoogfrequent bijdragen.

Constant 'bereikbaar' zijn... steeds maar met kunstmatige EM-velden in je eigen energie- en aandachtsveld rondlopen? 

Het is energetische contraproductieve (gezonde ontwikkeling remmende!) prikkeling van je natuurlijke energiesystemen.

Alcohol... ? Echt geen goed idee.

Koffie, zwarte thee, suiker en zout....? Echt met mate, maar liever afbouwen tot 'helemaal niet'.

Natuurlijk vindt de 'dikke man' dit soort leefstijladviezen helemaal niet 'leuk; om te horen.

En ziet er het nut ook nog niet ( uit eigen ervaring) van in.

De motivatie om 'er toch maar eens wat mee te gaan doen' komt bij veel mensen pas als het ' vijf voor twaalf' is en het 'zo' echt niet langer gaat en de negatieve effecten van als dat 'leuks' hun tol eisen 

Ik weet dat. Ik besef dat.

Weten dat je ooit een 'goddelijk' energielichaam had, is geen garantie dat die staat van zijn eeuwig (vanzelf) zo blijft.
Weten dat je ooit (zeer) empathisch begaafd was, is geen garantie voor de 'toekomst'.

Denken dat je niet onder een bepaald niveau kunt 'zinken', omdat je daar toch zeker  'zelf  bij' bent.... is een valkuil waar ik al een paar voorheen zeer empathisch 'sterk' gevormde mensen in heb zien vallen als de moderne  (contraproductieve!) verlokkingen om wat voor een reden dan ook, in toenemende (ongezonde) mate toegepast gaan worden.

Net zoals er, ergens,  in ieder 'sportief versloft' mens, een atleet schuilt... schuilt er in iedere atleet toch altijd ook een 'couch potato'.....

En, zoals de 'meeste' mensen een toegewijde bodybuilder maar 'gek' ( niet 'normaal' en zelfs ook vaak  'niet een bijzonder aantrekkelijk' ) vinden en  'extreem' ( 'buiten de maatschappij', ' obsessief' ' met zichzelf' bezig) , zo 'gek' en 'extreem' ben ik natuurlijk ook.

Maar dan  in een net wat andere tak van 'sport'.... mentaal-emotionele ontwikkeling.

Van wie denk je iets werkelijk bruikbaars te kunnen opsteken over spierontwikkeling en van wie over mentaal-emotionele (zelf-) ontwikkeling?