er een draai aan geven....

Gisteren, nadat ik de Nibiru blog post had geschreven, pakte ik een boekje op over Numerologie.

Met beide fenomemen/concepten  heb ik gespeeld, zonder me al te zeer te laten hinderen door wat ik er (op voorhand, of tijdens het lezen) over geloof in termen van 'waar(schijnlijk)' of ' niet waar(schijnlijk)'.

Nou is dat een  abun-dance- 'techniek', die me een hoop plezier verschaft.

Zou maar zo kunnen komen omdat mijn volledige offciele doopnaam numerologisch op een 11 uitkomt... een mastergetal.... waarbij je zowel sterke leiderschaps- als volgerskwaliteiten in jezelf uit mag zien uit te balanceren. (Ga er maar aan staan ;-) )

Wat ik 'deed' met de Nibiru informatie, was 'er een draai aan geven' ( mentaal en emotioneel).

En ik beschrijf het proces hoe ik dat deed redelijk nauwkeurig.

De informatie die binnenkomt indiceert.. "dit traject eindigt binnenkort".

Er is al het besef....."we kunnen niet zo doorgaan met dezelfde routines"

Dan gaat een deel van mij volledig in surrender-mode. Kijkt vanuit het hier-en-nu naar wat recent geweest is en  'zal wel zien waar 'we' terecht komen en hoe dat gaat' en verzet zich er totaal niet ' tegen'. (Maar houdt wel enige mate van 'levendige spanning' en ' gefocuste aandacht' in de 'overgave' frame of mind!)

Een ander deel gaat op dit actief geregistreerde signaal juist 'druk aan het werk'

Laat het 'volgdeel' niet los, maar gaat zich bekommeren om de relatieve positie in de ruimte van het geheel.

Gecalculeerde inschattingen voor de te nemen vervolgstappen maken.

Vanuit de huidige dynamische positie en beweging van het hier-en-nu, de inschatting maken in welke vorm 'we' soepel uit die 'hoek' kunnen komen, in lijn met het type 'dans' wat in uitvoering is.

Het leidersdeel stapt dan op enig moment kordaat naar voren onder een wat andere hoek ( zo'n 45 graden, ten opzichte van het oude traject) met de 'heup' ( hoop) en.... voila.... weer een linkse draai op de dansvloer van het leven in een parendans is ingezet.

In slechts een paar stapjes is de kijkrichting ineens 'haaks' geworden, op de situatie van een paar tellen geleden.

Wie de quickstep kan dansen, kent de techniek en alle inschattingen die erbij komen kijken om de dansvloer maximaal te gebruiken en dan toch zeer elegant en soepel die draai te maken.

(Ik schreef een tijd geleden een aardige analogie over ballroomdansen.. voor de liefhebber)

Leuk allemaal, maar wat ' heb' je eraan, in de dagelijkse praktijk?

Nou, de oefening, die eronder ligt, is in sociale context nogal nuttig om samen uit 'wringende' en 'penibele' en 'benauwende situaties' te komen.

De vaardigheid om een draai te geven aan de vraag 'hoe kunnen verschillende waarheden die 'haaks' op elkaar lijken te staan en daarmee gemakkelijk een stagnatie in de soepele flow van de het leven tot gevolg kunnen hebben wanneer er 'te lang bij stil gestaan gaat worden'  om elkaar van het 'eigen gelijk' te gaan lopen overtuigen...... is erg nuttig.

En net als er nogal veel hoeken (4 in ieder rondje) op een dansvloer zijn waar je iedere paar minuten weer mee te maken hebt.. is het handig om een soepele techniek en stijl te ontwikkelen, waarbij je je tempo en ritme aan kunt houden en de gelegenheid kunt nemen om een mooi dynamisch stijlfiguur in de choreografie op te nemen... stuit je bij samenleven ook nogal eens op dergelijke 'hoekigheden', waarbij de partners nogal verschillend ertegenaan kijken.

Dat de stijlfiguur die zo ontstaat erop lijkt dat de leidende partij erop uit is om de ander te gaan pootje haken en zijn creatieve centrum ietwat dwingend naar voren drukt, klopt als een bus!

Zo lijkt het... en...als je geen stevig dansframe op de juiste spanning er samen op na houdt.... is het ook het begin van de weinig elegante sociale stijlfiguur die luistert naar de naam ' struikel- en scheldpartij'.

Maar als de volgende partij het als een (hoopvol stevig co-creatief ) signaal opvat.... aha.. klaar om te wenden.....dan kijken beide partijen in de daaropvolgende passen, 'om zich heen' ( zonder hun nek ook maar een millimeter te hoeven bewegen, omdat ze om hun gezamenlijk centreerpunt draaien en blijkt... bij het uitkomen van de draai, beide waarheden rechtovereind te staan en samen weer prima een stukje in elegante routine verder te kunnen, in een andere richting.

Het aardige is, dat die hoek van 45 graden, nogal eens de sleutel vormt tot het 'anders zien'.

Google maar eens op holografisch projectie en de glazen en perspex constructies vliegen je om de oren die onder een hoek van zo'n 45 graden boven een 2D plaatje of filmpje gelegd dienen te worden, om dan, onder een gereflecteerde kijkhoek, opeens (magisch en fascinerende) diepte te kunnen zien.

Reflecteren is ook een ander woord voor 'nadenken'.....

Onder een andere volstrekt andere kijk hoek ' nadenken' dan het volstrekt 'recht' doen( 180 graden) of wat  'in de haak(s) wordt gevonden' ( 90 graden) kan verrassende (holografische stereografische) beelden en sensaties uit de 'diepte' opleveren.

Voor de liefhebbers van numerologische  sequencies.

Ik heb nu de kalenderleeftijd van 45 jaar. ( 4+5 = 9)

Spreek over het aansnijden van een hoek ( 90 graden : 9 + 0 = 9) onder 45 graden ( 4 + 5 = 9)

Waarbij volger en leider twee volstrekt verschillende kanten op kijken ( 180 graden 1+8+0 = 9)

om soepel en elegant rond te komen ( 360 graden: 3 + 6 + 0 = 9)

spreek mijn HOOP op soepele verandering uit.

H=8, O = 6, P=7 : 

8+ 6 + 6 + 7 = 27 

2+7 = 9

En zo, heb ik weer 4 hoeken gemaakt en ben (toevallig?) weer op het beginpunt van deze blog post uitgekomen in een elegante, technisch vaardige choreografie.

(Buiging.. applaus)

Hoe 'waar'  is een quickstep, of zelfs maar zijn afzonderlijke stapjes?

Vreemde vraag.

Hoeveel plezier kun je beleven aan het stijlvol en soepel kunnen dansen van een quickstep?

Een stuk nuttiger vraag.