" Probeer -resonantie- eens als aanwijzing"

Een paar maanden geleden zag ik deze Ted Talk van Jill Bolte Taylor:

Ik herinner me dat ik toen wat meer eromheen ben gaan Googlen en dat het mij toen opviel hoe haar verhaal werd aangelicht: vooral als ' controversieel' en dat ze dingen zegt en aanneemt die niet in wetenschappelijke kringen breed worden gedragen.

Gisteren kreeg ik het boek in handen wat zij geschreven heeft in de Nederlandse vertaling.
Weer ben ik onder de indruk en ervaar haar persoonlijke geschiedenis als een rijke bron van informatie over ' hoe de informatiesystemen van ' de geest' werken'.
Ook hier weer, in het voorwoord een Nederlandse neuro-specialist die op een ietwat licht zure, behoudende toon, ook vooral meent te moeten aangeven dat er weinig overeenstemming is over wat zij aangeeft over de werking van de linkerhersenhelft en de rechter.
Waarvan acte, denk ik dan maar.. uit mijn eigen ervaringen wel begrijpend dat je je sommige dingen ook niet (empathisch)  kan voorstellen, als je je eigen resonantiesysteem niet (genoeg) inschakelt om het gewicht te geven naast wat empirisch ( zogenaamd) vast staat.

Bekijk de video en je krijgt het basisidee van wat er gebeurt is wel te pakken.
(Ik ga dat niet meer in woorden uiteenzetten).

Graag licht ik een voorbeeld uit het boek van haar revalidatie-proces.

Haar moeder geeft haar een kinderpuzzel van 12 stukken.

De eerste taak is om alle stukjes 'met de goede kant voor' te leggen.
Een concept wat haar niets meer zegt:.
"Wat is de goede kant voor?" vraagt ze en haar moeder laat het zien.
Dan kan ze ( met aardig wat motorische moeite) dat zelf.

De tweede taak is om alle stukjes 'met een recht kant' eruit te filteren.
Een concept wat haar niets meer zegt.
" Wat is een recht kant?" vraagt ze haar moeder en zij laat dat zien.
Alweer, met de nodige motorische moeite, doet ze dat zelf.

Dan begint het 'puzzelen' en het valt moeder op dat Jill eigenlijk alleen 'trial en error toepast'.
" Probeer 'kleur' eens als een aanwijzing" geeft moeder aan.
Het hele concept 'kleur' zegt haar niets, want zie 'ziet' geen kleur (meer).
Moeder probeert er iets van uit te leggen, maar ja... da's lastig uitleggen aan iemand die 'kleur' als een apart kenmerk simpelweg niet waarneemt.
Maar, Jill 'slaapt er een nachtje over' (letterlijk.. en n het boek zie je hoeveel waarde zij hecht in leerpreocessen aan voldoende en 'kwaliteits-'slaap')
De volgende dag is het alsof haar brein een knopje om heeft gezet en... kan ze (weer) kleur zien en het gebruiken als aanwijzing in het vormgeven van haar 'plaatje'.

Dat hele korte voorbeeld, is voor mij al zoooooo informatie-rijk.
Zo vaak is duidelijk dat mensen niet kunnen kiezen (te gebruiken) wat ze niet kennen.
Wanneer ' de een'  iets dan wel kent en ze zijn ' in liefde wederzijds verbonden', dan kan die neurologische gebruikskennis 'overvloeien', zodat het voor beiden beschikbaar is.

Dat, trouwens, staat er niet.
Maar ja, ik lees het boek dan ook niet alleen met mijn linkerhersenhelft en ook niet alleen de woorden.

"Probeer 'resonantie' eens als aanwijzing"... en dan kan het niet anders dan dat die twee puzzelstukjes zo in elkaar zitten.

-----
P.S. van een paar uur later, dezelfde dag:

Ik heb erg genoten (en (dus) sterk positief meegeresoneerd) met dit boek:

Jill Bolte Taylor
Onverwacht Inzicht

Aanrader om ergens uit de (digitale) boekenkast te halen in (tweedehands) boekhandel of bibliotheek.