puzzelervaring

Het bovenstaande plaatje verbeeld wel aardig als sterk gesimplificeerd model hoe het proces van de afgelopen 24-48 uur ervoor staat.

Ik ben met een multidimensionale multigefacetteerde puzzel met heel wat stukjes bezig (zonder voorbeeld op de doos) en pas simpelweg stukjes aan elkaar.

Wie puzzelervaring heeft weet hoe het 'voelt' als een stukje naadloos past op een ander stukje.. het 'klikt', zonder moeite aan elkaar en er ontstaat als vanzelf meer 'beeld' van het totaalplaatje.

Sommige delen van een puzzel zijn gemakkelijker dan andere delen.... randstukjes zijn duidelijk anders dan middenstukjes. En als er zich veel 'details' en 'lijnen' van een concrete vorm zich ergens op aftekenen, dan passen stukjes die soortgelijke info bevatten gemakkelijk op elkaar en krijg je snel een ' beeld' van dat object in de puzzel.

'Luchten' en 'grote wateroppervlaktes' ( net als ieder ander groot, min of meer uniform vlak in een puzzel) zijn 'andere koek! Middenin de puzzel hebben alle stukjes ruwweg dezelfde vorm, kleur en weinig tot geen detailverschillen.

Ooit heb ik een grote tafelpuzzel gemaakt waarbij ik ontdekte dat sommige stukjes qua vorm exact hetzelfde waren .

Dat was lastig, want dan passen ze fysiek ook op meerdere plekken) in de puzzel op elkaar!

Maar, geluk bij een ongeluk.. toen ik eenmaal het stanspatroon van de puzzel kon doorzien, omdat er iets van 6 x 8 stukjes zich steeds als groepspatroon herhaalde, kon ik simpelweg uittellen welke vorm het volgende aansluitende passende stukje wel moest hebben.

Afijn, zoiets lijkt hier nu ook aan de hand te zijn.

Ik heb in de de afgelopen 48 uur ofzo een hele lading 'fuzzy' stukjes gekregen (details en lijnen springen er (nog) niet erg uit) en heel erg goed in elkaar gepast krijg ik het ook nog niet. Maar iik zie wel ( zoals alle losse stukjes in het plaatje blauw zijn) dat ze grote samenhang vertonen, hoewel ze nog ' los' liggen en slechts bij elkaar gelegd zijn.

Er is een zekere context/rand-informatie, waarbinnen mij nog wel heel erg veel onduidelijk voorkomt.

Een ding is me wel opgevallen uit die rand-informatie.....er zit een flow in het stansritme en die is in (scheikundige) symbolen van metalen gevat.

(Of moet ik zeggen, er zit een (cadans-) ritme in de flow.....? Beide opmerkingen lijken even waar)

Zoals je bij zulke delen van een puzzel al wel snel weet wat het 'thema' is waar je actief aan werkt (bijvoorbeeld ' de lucht' binnen de hele puzzel ' alpenweide in de zomer') zo weet ik waar dit deel van de puzzel over gaat:

• de (elektrische) relatie die water en metaal met elkaar van nature onderhouden.

En, net zoals je wel doorhebt hoe belangrijk dat 'vlak' in de gehele compositie van de puzzel waar je aan werkt is ( 1% van het totale oppervlak is minder, 10% van het totale oppervlak, of zelfs 66% van het totale oppervlak).... lijkt dit nogal een groot en belangrijk (invloedrijk) aspect/vlak binnen de hele puzzel.

Nu is de afbeelding hierboven 2-dimensionaal en de puzzel waar ik mentaal aan werk multidimensionaal (zonder daadwerkelijk objectief aanwijsbare 'buitenranden'.. is mijn vermoeden, een beetje zoals een briljant geslepen diamant).

Dus, een 'facet' heeft wel een natuurlijk eind waar het overgaat in een ander ' facet'... maar ieder facet wat direct aansluit op een andere, deelt nogal wat eigenschappen met zijn ' directe buren'.

En zo zie ik dat de facetten van 'het automatische gedrag van materie aan de hand van natuurlijke natuurkundige en scheikundige beginselen' en het ' automatische gedrag van mensen' zich in eenzelfde kleurenpalet aan resonanties laten beschrijven.. .

Vaak worden zelfs in de respectievelijke wetenschappen ervan de exact zelfde woorden gebruikt voor behoorlijk soortgelijke transformaties en acties en reacties, van energie-overdracht en informatie-overdracht.

Omdat... die processen aan elkaar geschakeld zijn...... lijkt mij wel de logische observatie daarvan.

Hoewel de stukjes natuurkundig een scheikundige achtergrond-informatie nog niet netjes in elkaar passen, bekruipt me al wel een paar dagen het gevoel.... jeetje, wat hebben we als mensen een potje gemaakt van de opzet van onze elektrische en watersystemen door ze niet systemisch te benaderen.

En.. door onszelf met iets te verwarren (identificeren) met wat wij van nature niet werkelijk zijn.

Het idee gloort aan de horizon dat we onszelf meer met metaal associëren , dan met water.

Terwijl ongeveer 2/3 van ons gewicht uit watermoleculen bestaat en.. omdat die zo klein zijn, onze lichamen voor meer dan 90% uit watermoleculen bestaan.

Waar we... niet bepaald zorgvuldig mee omgaan.....

En ja... dat jezelf niet kennen voor wie je werkelijk bent.... dat is wel weer een zinnetje dat nogal eens terugkomt in de esoterische facetten van het leven, waar dit deel van de puzzel dan multidimensionaal ook weer aansluiting op heeft.