verdoofd

Gisteren ervoer ik iets wat, onder een wat andere aanvlieghoek, ook met het thema 'doof' te maken heeft.

Iemand die mij kwam helpen kreeg hier een zeer plotselinge grote emotionele schok te verwerken.
Via haar mobiele telefoon ontving ze het nieuws van het plotselinge overlijden van een dierbaar familielid.
Zij riep mij, voor steun bij deze schok.

Als een HSP (empath) is, naar mijn idee, het beste wat ik als mens te bieden heb, me energetisch heel kalm en rustig doorademend verbinden met haar (neurale) netwerk, zodat de 'schok' haar niet in zijn greep blijft houden, zoals wanneer je een stroomdraad vastpakt en deze niet meer los kunt laten, omdat het je spieren samentrekt.

Bewust van de sensaties die er ' in verbinding' door me heen gaan, (waarbij ik niets anders ' doe' dan ' geen weerstand bieden (zijn)....viel me op dat ik wel voelde hoe via mij stroom geleid werd, maar dat de (doogaans bijbehorende) gedetailleerde informatiestroom, al snel steeds minder werd... tot het punt dat er  'geen gevoel was'.
Dat verwarde me, nogal. Had ik nou ineens in een paar minuten  ' zo'n dikke huid' gekregen dat ik niet meer kon meevoelen?

Maar het leek ook wel weer OK te zijn, voor haar en voor mij en dus bekeken we vervolgens gewoon rustig waar nu de behoeften lagen en gingen daarmee aan de slag.

Toch, op de verwondering, wilde ik wel graag kunnen begrijpen wat hier nou gebeurde en .. ik kreeg vannacht een ervaring voorgeschoteld die het mij in behoorlijk detail deed begrijpen.

Eerst een droom, over neurale netwerken.
Daaruit werd ik wakker met een slapende arm. (Wat me niet vaak gebeurt, maar nu dus wel)
Ik bemerkte de vreemde ervaring van wel met de toppen van je vingers, van die hand, over elkaar wrijven en 'dikke dove huid' voelen. 'Het' functioneert allemaal prima, alleen krijg je niet de gebruikelijke volledige range aan informatie 'door'. Dat gaat wel weer weg..... het is een ' tijdelijke verdoving'.

En dat..... kon in het geval van die grote emotionele schok, nog wel eens een heel biologisch natuurlijk overlevingsmechanisme zijn!
De kans was groot dat ik er getuige van was dat haar neurale netwerk even een paar informatiestromen wegfilterde, die voor de operatie 'wat nu?', even niet zo 'van pas' kwamen.
Zelf-anesthesie, om een (pijnlijk) operatie toch te kunnen gaan beginnen om uit te voeren.

En omdat ik met haar verbonden was, neuraal.... voelde ik ook ' de dikke dove huid', terwijl er de volle beschikking is over de lichaamsfuncties om de volgende benodigde stappen mee uit te kunnen voeren.

Natuurlijk kan ik meteen zien hoe zo'n biologisch emotionele respons nuttig is, als er iets door je 'ziel' snijdt en ( en de gil die ik hoorde toen ze het net had gehoord was zo scherp.. die ging echt door merg en been!)
Net zoals je kan zien hoe dat nuttig is bij een ziekenhuisoperatie om te zorgen dat een patiënt ( plaatselijk) verdoofd is,( in het operatiegebied).

Het gegeven dat ik de drang voel om er in het kader van dit onderzoek ook een blog stukje over te schrijven en het niet als een 'prive-gebeurtenis' buiten beschouwing te laten, heeft ermee te maken dat ik me ook realiseer dat zo'n verdoving handig en nuttig is voor een betrekkelijk korte tijd.
Zou deze doofheid/verdoving (dikke huid, sterk verminderd vermogen tot volledig meevoelen) aan houden...... tja..... dan wordt het toch een ander verhaal.

En de gedachte is wel binnen geslopen.
Als we ons energie-systeem nou constant activeren om die dikke huid- dove-slaapstand te gaan...
Als we onszelf nu dagelijks ( continu zelfs) plaatselijk verdoven voor wat er hier en nu (sociaal-emotioneel) allemaal is en ons alleen nog mechanisch bezig houden met de meest directe noden om het 'begin' van een hersteloperatie te kunnen opstarten........

Tja.
(|Het zou een hoop verklaren over de sociaal emotionele toestand die ik waarneem in de wereld van alledag)

Wat nou als..... zo'n impuls voortkomt, omdat we onszelf constant een emotionele/energetische schok toedienen.... ?
Wat de meeste van ons vrij letterlijk onbewust doen door extra stroom door hun lijf te laten lopen via de electra-voorziening.
Wat de meesten van ons ook nog eens bewust(er) doen door actief schokkend nieuws over diverse soorten (niet hier niet nu) rampspoed tot zich te nemen (via de (elektronische) media).

Omgekeerd effect ook... als je je nog enigszins levend wil voelen terwijl je al onder plaatselijke verdoving zit (zonder het nog te beseffen, omdat het al zo lang zo is dat je er volstrekt aan gewend bent en je deze staat van zijn als normaal beschouwd) dan moet je wel hele heftige prikkels toevoegen, in toenemende mate op de delen die nog niet geheel en al verdoofd zijn, om nog iets te voelen.