titratie

Gisteren verdiepte ik me nog iets verder in de wondere wereld van de zuur-base reacties en het doen van metingen eraan.

Daarbij kwam ik op het spoor van titratie en met name deze video greep me bij mijn verbeelding:

Zoals zo vaak, niet vanwege de fysieke kanten aan dit proefje.

Maar, omdat het een aardige illustratie vormt om te beschrijven hoe ik ervaar wat er in mijzelf gebeurt als ik mijn talent voor het inschalen van 'energetische kwaliteit' gebruikt.

In zekere zin ben ik de erlenmeyer, met de heldere vloeistof die rustig, maar gestaag ronddraait.

In mij, zit ook een 'reagens' die een sterk afiwijkend voelbaar-signaal geeft op energetische onzuiverheid, zoals er een wolkje roze onstaat in de titratieproef.

Ook 'in mij' komen druppels (soms zelfs hele scheuten) energie van buiten naar binnen.
Is die energie 'energetisch onzuiver'', dan neem ik het 'wolkje' in mij waar.

Maar, door het draaien, lost die 'energetische onzuiverheid' zichzelf op en wordt de vloeistof meteen weer helder.

Tot...... het omslagpunt opeens is bereikt en 'ik' niet meer helder wordt.

Net als bij de titratieproef moet ik dan stoppen met nog energie toelaten.

Ik weet ook, dat mijn innerlijke eigenschappen dan een omslagpunt hebben bereikt.

Van 'kalm,  rustig, open en ontvankelijk' sla ik als een blad aan een boom om naar 'irritatie'

Van energetisch zuiver, ben ik 'ineens' compleet energetisch onzuiver geworden en omgevormd in een 'bijtende substantie'.

De laboratorium medewerker sluit op dat moment de proef af (laat geen invoer meer toe) en gaat 'rekenen' om uit te vogelen wat de kwaliteiten waren van de ingedruppelde vloeistof.

Hij weet wat aan het begin de samenstelling was van de schone vloeistof met reagens en kan dan (zeer exact) bepalen wat de ph-waarde van de ingedruppelde vloeistof geweest moet zijn, om bij die hoeveelheid tot het omslagpunt te komen.

Aardig om in dit verband te melden ( anders dan veel mensen vermoedelijk denken) is dat ik niet oordeel over de 'energetische zuiverheid' van iemand doen-en-laten en het afweeg op een morele schaal van mijn eigen normen en waarden. Nee, ik neem waar in welke mate iemands doen en laten dicht ligt bij zijn eigen beste eer en zuivere geweten!

Gisteren had ik een interactie met een vertegenwoordiger van een bedrijf, die nogal zijn best deed mij van zijn goede bedoelingen te overtuigen, in de hoop dat ik rechtstreeks via hem in de toekomst zaken met hem wilde doen. 

Jammer voor hem is, dat iedere uitlating van hem, nogal scheutig 'sterk verkleurde' in mijn innerlijke wereld.

En ja.. ik 'los' dat vrolijk op, op dat moment en we hebben een 'leuke' conversatie waarin ik hem open en enthousiast energetisch uitnodig nog meer los te laten. Splash, klots.... donkerroze.. zo zichtbaar en voelbaar dat ik haast zou denken dat hij het ook wel aan mij moet zien!

Maar ja, ingaan op de door hem voorgestelde handelwijze voor toekomstige transacties.....?
Nou, dat lijkt me een minder waarschijnlijke koers om te gaan varen.

Eigenlijk iedereen drupt wel wat energie-uitingen die een (lichte) verkleuring teweeg brengen, die ik wel opmerk (en meteen 'oplos'). Maar ja, constant en veel...... dat is toch wat anders, he?

Aardig, in sociale context, is in dat verband het boek van Jan Siebelink, knielen op een bed violen, wat ik net heb uitgelezen.

Het boek gaat over een godsdienstverslaving die zich ontwikkeld, maar het mechanisme had over iedere zich ontwikkelende verslaving kunnen gaan, alcohol, internet, gokken..... noem maar op.

De sociale context ( in dit geval van het boek de vrouw) merkt vanaf het begin wel op dat er 'iets anders' is, iets niet helemaal 'klopt', iets geen 'zuivere koffie' is ( en ze kan ook heel accuraat aangeven op welke moment er iets aan de hand was, zelfs als ze niet precies weet wat dat is.
Maar ja, in het begin valt het maar 'af en toe' en met mate voor, lost de zuivere en rustig doordraaiende dynamiek het snel wel weer op en is er eigenlijk niets om woorden over vuil te maken. Want ach ja.... er schuilt toch ook niets kwaads in je eigen keuzes maken en dan af en toe een dienst bijwonen, een cafe bezoeken, een tijdje op Facebook zijn en een gokje wagen.. zelfs als dat niet direct naar de 'smaak' en ' persoonlijke voorkeuren' van een ander is?

En dan, op een dag, zomaar, bij een heel klein druppeltje.. slaat de sociale erlenmeyer ineens om en wordt 'bijtend'.
Er escaleert iets, meestal iedereen in totale verwarring en ontreddering achterlatend, want 'dit' wil niemand.

Tja.

Dan gaat het vaak weer een tijdje 'goed'.
Verse start, vol goede voornemens, heldere kijk op de zaak.
Maar de 'verslaving' druppelt weer door.

Eerst langzaam, maar als blijkt dat dat 'toegestaan' wordt en charmant zonder gedoe 'opgelost' wordt.... kan het ook weer gemakkelijk intensiveren.

Niet zo'n prettige dynamiek om in te vertoeven, want het sociale zwemwater wordt wel steeds 'minder gezond'.

Voegt iemand nou, behalve heel af en toe een energetisch onzuiver drupje, vooral ook vaal en veel zuivere energie toe aan het geheel, dan bereikt de totale oplossing dat omslagpunt naar bijtend en sterk  irriterend niet...nooit.
Maar ja.....mensen die vrij ver het pad van het handelen tegen hun eigen beste eer en geweten zijn ingelopen, op alle/veel terreinen in hun leven, hebben meestal hun eigen behoeften-bevrediging, hun eigen genot nogal wat hoger in het vaandel staan. Zij zien niet eens dat hun kleine eigen genots-keuzes die ieder op zich bekeken uiteraard geen 'halszaak' zijn.... in de mate en frequentie waarin het contextueel wordt toegepast heel veel van waarde stukmaakt.

De oplossing?
Wie het weet, mag het zeggen.