Informatie

Dit blog stukje komt als een vervolg op het vorige.

Ik heb ook een tijd als informatiespecialist gewerkt in een openbare bibliotheek.

Bij een van de meest voorkomende interacties in de publieksservice kwam een hardnekkig misverstand naar voren doorgaans verpakt in de woorden ' informatie willen hebben'.

Ik herinner me levendig een gesprek met een jongetje van een jaar of 10 dat mij aansprak met de vraag of 'ik' (de bibliotheek) ook informatie had over brood, want hij had dat nodig voor een spreekbeurt van school

Ik was niet zo flauw om dat als een met 'ja' of 'nee' te beantwoorden vraag op te vatten.

Maar het jongetje belandde tot zijn grote schrik en frustratie in een vraaggesprek met mij, wat ik vele, vele malen met grote regelmaat ook met anderen heb gevoerd, die cirkelt om de vraag ' wat wil je weten'?

Hij dacht dat ik de vraag niet  goed had begrepen of doof was ofzo en herhaalde de exact zelfde vraag nog eens wat harder: INFORMATIE over BROOD.... SPREEKBEURT....SCHOOL!

Dus ik specificeerde mijn vraag:" Wat is het dan wat je wilt weten over BROOD, voor je SPREEKBEURT op SCHOOL?'

Hij knipperde met zijn ogen en zag zich voor een enorme hindernis (mij) geplaatst, die tussen hem en zijn goede cijfer voor zijn spreekbeurt stond.

In zijn verwarring zei hij dat de juf had gezegd dat hij naar de bibliotheek moest gaan omdat dat de plek is waar  informatie te vinden zou zijn. En met al die boeken op de achtergrond van ons gesprek, leek het hem toch wel dat hij op de goede plek daarvoor zat.....

Waarom liep ik niet naar een kast, of tikte ik desnoods iets in in de computer?

En ja, er bestaan inderdaad bibliotheekmedewerkers die het korte termijn resultaat van ' een klant verlaat het pand met een of meer boeken over een aangestipt onderwerp onder zijn arm' en hij zoekt het verder zelf maar ermee uit, mooi zat vinden.

Maar een 'boek over een onderwerp' is geen synoniem voor 'informatie'!

Het is slechts een reeks geordende gegevens gevat in woorden en beelden die op stukken papier passen.

Het kost wat meer tijd en energie, zo'n vraaggesprek met een bibliotheekbezoeker, maar ik denk dat de kwaliteit van zijn spreekbeurt erbij gebaat was en mogelijk het niveau van zijn eigen informatievaardigheden ook.

Ik vroeg hem (o.a.) of hij zelf iemand kende die bakker is en dat bleek het geval.

Het bleek zelfs de aanleiding voor zijn belangstelling in het onderwerp!

Zijn opa was bakker en nog een springlevend onderdeel van het leven van deze jongen.

Mooi, legde ik uit. Die man is een veel rijkere informatiebron dan welk boek over brood er dan ook maar hier te vinden zou zijn.

Hij kan je alle aspecten van het thema brood laten zien, voelen, ruiken, proeven, ondervinden en omdat hij jou heel goed kent, zal hij je een en ander veel beter kunnen uitleggen.

In gesprek met hem zul je ook merken dat ' brood' een zo'n groot thema is, met zoveel aspecten en invalshoeken, dat je zult moeten kiezen waar je je in je spreekbeurt op gaat richten.

Wat vind jij interessant... waar het van gemaakt kan worden, hoe het gemaakt kan worden, hoe het zoal gebruikt wordt als voedingsmiddel, hoe het leven van een bakker eruit ziet, of een broodwinkel......om maar een paar dwarsstraten te noemen

Het jongetje kwam duidelijk tot leven en zag helemaal voor zich hoe leuk het kon zijn om zich daarin te verdiepen. Totdat hij zich realiseerde:" Maar mevrouw..... ik MOET van de juffrouw 3 boeken uit de bibliotheek gebruiken als referentiemateriaal'.

Hij keek me wanhopig aan.

Ik keek, van binnen, in mezelf het schoolsysteem wanhopig aan.

We maakten een deal.

Ik zei dat ik wist dat zijn spreekbeurt maken en geven veel leuker ging worden als hij in ieder geval ook de rijkste bron(nen) raadpleegde (persoonlijke doorleefde bezielde ervaring) . En dat we nu samen konden gaan kijken hoe we die drie boeken voor de juffrouw en het schoolsysteem uit de kast konden trekken, zodat hij de titels daarvan in zijn schrift kon schrijven....

Wat hij wilde weten over brood, wat hij wilde delen met zijn klasgenoten ( zijn eigen grote liefde voor zijn opa en zijn vak waar hij zich zelf ook tot aangetrokken voelde...waarschijnlijk omdat hij zijn opa zo'n fijne man vond) was duidelijk van een heel andere orde en reikwijdte (en dat is het meestal) dan de in boeken verpakte woorden en afbeeldingen die hij MOEST aandragen om iemand anders een (vrij zinloos want zoooo inhoudsarm... ( mijn woorden!) ) "plezier" te doen.

Welk 'plezier' is dat trouwens.. dat iemand niet vrij is om het beste aan te dragen waar hij/zij de beschikking over heeft en dat te delen om de algehele begripsvorming te verrijken?

(In relatie tot het vorige blogstukje..... het correcte eigen W.I.L. adres van de jongen was een heel andere dan zijn juffrouw hem 'op een briefje' had meegegeven naar de bibliotheek. Wat dan wel? Haar W.I.L. adres, het W.I.L. adres van het 'school curriculum' ....?

Ik ben gewoon even met de jongen 'meegelopen' naar zijn eigen 'meta-fysische huis', om zijn eigen W.I.L. adres te verifiëren. Ik voelde wel aan mijn water dat hij ' om een boodschap was gestuurd' om iets te halen op een 'pasje' van een volwassene, die niet woont waar hij daadwerkelijk metafysisch 'woont'.
En, de rijkste bron voor het vinden van iemands 'huis', is diegene zelf, die.... zelfs als hij het adres niet kan verwoorden....de weg ernaartoe prima kent.. hij kwam er immers net zelf vandaan. Even met hem 'meelopen' en hij bleek ' in de sfeer van zijn opa' te wonen en ook te willen wonen :-))

Kortom, als ik weer eens meta (meta-)communiceer en je loop door te zagen over "wat het is wat je wilt weten" ......weet dan dat de kernlaag daaronder ( die je cultureel al helemaal niet hardop mag stellen).. 

"Wie/Wat is het waar je zoveel liefde voor voelt dat je er zelf compleet van overloopt zodat jij daar overvloedig en onvermoeibaar van kunt delen?"

"Waar Leef Jij? IN welke FORMATIE ben jij het meest levend ( vrij, geliefd en vrij om lief te hebben wat je werkelijk lief hebt, waar deel jij je rijkdom naar hartelust ......) "
(Waar Ik Leef.......)

Rijke wezenlijke (de echte dus) communicatie (in-formatie-dynamiek) gaat in zijn wezenlijke natuurlijke hoog kwaliteitskern niet over 'zenden' en 'ontvangen' (ophoesten en inslikken) van 'gegevens: in het verleden door iemand opgeslagen feiten' waar je zelf  nu eigenlijk volstrekt buiten staat, of waar je niet vrij in bent om ermee te spelen. Gegevens die maar een matige relevantie hebben voor waar je in het hier-en-nu graag (met liefde dus, hart en ziel, ziel en zaligheid) energie en tijd in steekt.

(-:

----

Zo aan het einde van het blog stukje en erna, merkte ik dat er een diepe ontroering in me opwelde.

De realisatie dat ik nooit van zulke gesprekken heb gezien 'hoe het afliep' in de buitenwereld.

De meeste van de mensen met wie ik zo''n gesprek heb gevoerd, heb ik nooit meer teruggezien, of slecht ' in het voorbijgaan'..

Het is wat het is in dat ene moment.

De realisatie, nu vele jaren laten, dat ik met zo'n jongen mee naar 'huis' mocht lopen ( niet  letterlijk, we zijn de bibliotheekzaal nooit uit geweest), is jaren na dato ineens een stuk ontroerender dan in het in dat moment gevoeld heb . Het was gewoon het natuurlijk ding om te doen.
Dat hij me toeliet in zijn belevingswereld naar zijn eigen  'hart en ziel' te lopen.. (omdat ik met hem in-formatie was, volkomen mee ging zonder mijn eigen weten ooit los te laten).. hij leidde mij op 'zijn eigen' weg, deelde  'brood' uit, handenvol.

Het jongetje is nu ergens eind twintig/begin dertig, denk ik,  en ik vroeg me gewoon even af of hij nu zelf bakker is.. in de voetsporen van zijn opa... of dat hij is ' verhuist'?

Zou hij zich nog iets van die middag in de bibliotheek herinneren?

Het doet er op zich niet toe.

Maar echt vol liep ik toen ik me realiseerde dat ik de meest mooie spreekbeurt over brood te horen had gekregen, spontaan ( niet van papier), zeer terzakekundig ( de jongen wist al zoveel van wat er ook maar over brood te weten valt) met persoonlijke noten en ervaringen.....en helemaal niet zenuwachtig dat de aandacht van zijn toehoorders vol op hem gericht was.....
Gewoon (?), door even achterin de klas gaan zitten in de school van het leven.