kruisverbanden

Ik werd wakker vanmorgen met het weten... 

"het thema van het 'weten' wat zich nu via mij tot uitdrukking wil brengen past bij het woord kruisverbanden.

De associatielijn is best simpel te volgen: kruisbestuiving als methode en gisteren op zoek zijn geweest naar de afbeelding van het 'kruisje' van een B-verpleegkundige, wat vroeger het insigne/speldje was van een bepaalde functie in het geheel, verbonden aan mijn begrip van mijn functie in 'het geheel': energetische systemen van een bepaalde signatuur helpen vormen.

Ik weet, als in .. voel aan.... wat de strekking en inhoud van dit blogstukje is.

Maar voldoende samenhangende woorden hebben zich nog niet ervoor aangediend om het begrip in (samen-) te vatten.

Het is namelijk een behoorlijk complex, multidimensionaal begrip van een systeeminrichting die recht doet aan de natuurlijke dynamiek wanneer je 'stevigheid' en toch ook ' soepelheid' en 'vaart' ( met mogelijkheid tot energiebesparende 'versnelling' en 'vernieuwing', 'verandering') beoogt.

De kern van het hele complexe begrip is als een plaatje wat ik voor mijn geestesoog zie, waaruit ik een zeer essentieel verschil opmerk tussen twee typen systemen:

• de  zelf-regulerende zelf-ontwikkelende leefsystemen die geheel in lijn zijn met de natuurlijke opzet en 
• de menselijke constructies die dat niet zijn, (omdat er veel meer, veel vaker kapot gaat dan nodig is en er veel meer aan hulpbronnen verbruikt wordt dan nodig is en natuurlijke systemen bij dat proces nogal beschadigd raken) 

Dat verschil gaat over de wijze van verbinden van de aandrijfriemen.

(ook wel drijfveren genoemd, de motivatie-drive)

Ik zal het tekenen, maar houdt daarbij in gedachten dat ik iets in concrete beelden vat wat in wezen geen fysieke vorm heeft! Wat aangeeft in zijn functie en uitwerking in hoge mate te lijken, op iets wat we kennen uit de fysieke wereld en de mechanica van bewegingen overbrengen van het een op het ander en krachten binnen een systeem werkbaar verdelen.

Het bovenste systeem, zou ik identificeren als het natuurlijke systeem, het onderste als het basismodel voor nogal veel menselijke constructies.

Even los wat wat die zwarte bolletjes nou zijn, valt uit het 'bovenaanzicht' op te maken dat in het onderste model er een draairichting is, in dit geval als tegen-de-klok in weergegeven en in het andere model er tegelijk bewegingen met de klok-mee en tegen de klok in te zien zijn.

Van bovenaf gezien, door de ogen van de basisopzet van een gemiddeld gangbaar menselijk systeem, zou je ook denken.... dat kan niet... dat schuurt! Daar.. in het midden, schuren die aandrijfriemen tegen elkaar aan en dat veroorzaakt juist slijtage en stroefheid!

Daar komt het zij-aanzicht van pas.

(En hoewel ik wel uitgerust ben met een groot abstract multidimensionaal denk-en voorstellingsvermogen, ervaar ik het omzetten van die 'resonantie-informatie'  in een min of meer representatief 2D beeld... nogal als frustrerend en moeilijk! Omdat de fysieke wereld beperkingen kent die de metafysieke wereld niet heeft en dus 'klopt' het (mechanisch technisch) ook niet helemaal.. ook omdat het iets organisch technisch is.

Maar goed, met het doel een of twee elementen uit het totale begrip aan te lichten, volstaat dit denk ik wel)

Ik zal de opvallendste kenmerken uitschrijven.

Waarbij je dus de twee aanzichten beiden in het geestes-oog moet houden.

Ik kijk eerst naar het gangbare model waarmee nogal veel mensen ( meestal niet  naar compleet langdurig genoegen) werken, (ook meestal niet met werkelijk duurzame resultaten in de buitenwereld):

Iets wat veel mensen herkennen ( in zichzelf) is dat het gevoel vaak 'een kant uit wil' (naar rechts) en het verstand de 'andere kant' op wil (naar links) . Dat 'ze' het ook nergens met elkaar eens lijken te zijn.

En dat als je ze probeert allebei naar links of naar rechts te laten gaan, dat dat enorme innerlijke spanningen oplevert (en je eigenlijk compleet stil komt te staan, nergens echt voor gemotiveerd bent).

En (dus) moet je in dit model kiezen, naar welk aspect je kijkt en luistert.

In het bovenste model komen gevoel en verstand elkaar zeer nabij op een dynamisch bewegend punt in de schakeling, die in energetisch systeemjargon het hier-en-nu punt wordt genoemd.

Maar...omdat de hele constellatie niet is verbonden aan 'vaste rollen' met inkepingen op 'vaste posities' en vast afstanden van elkaar, maar aan organische V-vormige opvolgende groefpatronen ( grappig dat ik groep-patronen typte) die wel met elkaar corresponderen, gegeven de context ( functie, snelheid, doel....), kan de drive, zich ook op allerlei niveaus bevinden.

Probeer in het onderste deel maar eens naar een andere groef te gaan...... dat gaat niet!

Al draaiend in je routines (meestal gericht op een betere toekomst), kom je nergens anders, zie je geen ander perspectief en blijf je je vertrouwde, bekende rondjes draaien.

In het hier-en-nu moment doet zich vaak een 'spark' van inspiratie voor die 'energie geeft' ( en inspiratie/ideeën) , om door te gaan, de volgende stap te zetten in de richting van de doelen die je je hebt gesteld.

Die 'spark' is zo 'lekker' (krachtig ook) dat het hier-en-nu een aantrekkelijk plek wordt om met je aandacht te zijn en om te handelen, in lijn met wat je gevoel en verstand, vanuit allerlei kijk-en bewegingsrichtingen, samen aan informatie naar dat punt aandragen.

Nu beweer ik..... je wordt geboren met het natuurlijke aandrijfsysteem, precies passend bij de functie die je binnen het geheel  hebt.

Maar, de cultuur gaat je 'rollen' bijschaven, tot ze zo glad gepolijst zijn en ' op het 'juiste' beschaafde/bijgeschaafde niveau' zijn gebracht... dat je.. niet anders meer kunt dan de rol spelen die je is toegedacht ( zolang je in dat systeem meespeelt.)

En .. je gaat anderen ook 'bijschaven', als ouder, opvoeder, leraar......

Mijn interventiemethoden zijn erop gericht dat de deelnemers aan een systeem hun eigen (oorspronkelijk natuurlijke!) profilering van hun functies ( in de dubbele 'helix' van het menselijke DNA geprogrammeerd), weer gaan aanbrengen. ( Het is organisch materiaal en dus heeft het het vermogen om weer terug te groeien) en de samenlevingsystemen erop in te richten dat er met die natuurlijke 'kruisverbanden' gewerkt en geleefd wordt (blijvend, duurzaam)

---

Heb ik de resonantie goed verwoord en verbeeld?

Tja, wel zo goed als ik het nu kan doen.

Voel me nu een uitgeknepen citroentje!

Tijd voor pauze.

----

O ja.... (belangrijkste detail over het hoofd gezien....)
wat wel opvalt is dat de aandrijfriem ook compleet anders is gemonteerd!

Een systeem moet dus echt (weer) even stilgezet worden, de aandrijfriem weer in een infinity-vorm gezet i.p.v. in een lus.

Bijna iedere volwassene weet nog vrij precies op welk moment in zijn leven zijn ziel heeft stilgezet, ontkonkelt en als ringlus zoals in het culturele systeem voorgeschreven om ' erbij te horen' , 'geaccepteerd te worden' heeft opgehangen, een 'initiatiemoment' tot deelname aan de maatschappij. meestal ergens voor het tiende jaar. Ik was 6.

Ik weet ook exact wanneer ik mijn systeem weer voor het eerst vol heb teruggezet naar die infinityloop-setting en ik mijn systeem weer heb laten 'kronkelen' en organisch heb laten groeien... op een avond in mei 2012, 's avonds laat, liet ik alle conventies los om mezelf/het leven vol in de armen te sluiten.

Momenteel heb ik een soort dual-boot systeem ontwikkeld, waarbij ik 'de lus' nu snel en handig kan 'wisselen', om nog (enigszins) mee te kunnen 'draaien' in de maatschappij.
Ik kijk uit naar de dag dat ik niemand zijn inifnityloop meer in een onnatuurlijke 'hoepel' hoeft te veranderen.