meta-meta-communicatie

Wat mooi!

Ik wilde even een brief gaan posten en was in gedachten nog bij een paar interacties ( de blog post van gisteren die ik vanmorgen had aangevuld plus een e-mail die ik vanmorgen schreef) en was daarbij tot de conclusie gekomen dat ik daarbij aan het meta-metacommuniceren ben.

Ik grinnikte om het woord en vroeg me af hoe ik het verschil met meta-communiceren duidelijk kon maken, wat mensen vaak wel kennen ( je individuele behoeften die niet vervuld worden ter sprake brengen).

Ha, binnen een paar minuten werd me een prachtig voorbeeld aangedragen.

Extra mooi, omdat het niet heftig' of 'diep persoonlijk' (emotioneel' geladen is.. wat de meeste menselijke voorbeelden wel zijn, waardoor mensen zich al snel (onnodig) in hun kruis getast voelen, als ik het concrete zou aanhalen.

Hier in Frankrijk is het de bedoeling dat je zelf je brieven frankeert met een machinaal systeem.

Comunicatie:

Als de machine en ik 'gewoon' communiceren en we allebei krijgen wat we van de transactie nodig hebben, dan geef ik hem precies wat hij vraagt in de volgorde die opkomt, ook omdat die prima bij de hele handeling past.

Zo worden dingen bepaald als het gewicht van de brief, de bestemming  en gewenste verzendwijze (en daarmee de prijs van de zegel) . In ruil voor de betaling, krijg ik dan de zegel. 

Meta-communicatie:

Er gaat wel eens iets mis op het niveau van die communicatie.

Dat kan van alles zijn. Vergeet jij de brief op de weegschaal te leggen, dan kan het systeem niet in zijn noodzakelijke behoefte voorzien om het gewicht ervan (zelf) te bepalen en zal je een specifieke melding geven over wat het nodig heeft, waar en hoe.
( Die boodschap blijft onuitgespreoken en wordt als vanzelfsprekend en bekend veronderstelt in het normale verkeer, maar ook dan is het wel steeds de bedoeling en een normaal noodzakelijk onderdeel van het proces dat de brief op die weegschaal wordt gelegd!)
Als de machine niet levert wat ik nodig heb ( voortgang in de procedure) dan ga ik ermee meta-communiceren om te proberen het mijn (simpele/enkelvoudige) behoefte waar hij niet aan voldoet aan het verstand te brengen.

In dit geval, vroeg hij me om 73 cent te betalen. Ik stopte dat in zijn mechanische  'mond', maar hij 'slikte het  geld niet door' en ging (dus) niet verder.

Ik ging eerst op zoek naar meta-aanwijzingen van zijn kant en toen ik die niet vond, deed ik (wat zo bleek) een vrij Universele manier is om iets aan het verstand van een transactiepartner te proberen te brengen als er geen andere communicatiemogelijkheden geboden worden: je geeft een paar meppen precies op de plek waar het proces spaak loopt.

Dat is ook meta-communicatie in vibraties:" He....ik probeer in jouw behoeften te voorzien op de manier die normaal gesproken werkt....toe nou...ik heb voor de voortgang jouw aandeel in het proces nodig."

Ik riep er dus maar een medewerker bij, die mij (uiteraard) eerst als de ezel behandelde en checkte of ik alle stappen wel had gedaan, zoals door de machine gevraagd.

Dat werd gevolgd door 'zelf die stappen even checken en doen' ( iedere serviceverlener  weet dat een ezel niet altijd weet of hij een ezel is, geloof hem dus nooit op zijn woord)..... de medewerker ging zelf communiceren met de machine.

Afijn, de machine was consistent in het niet willen doorslikken van de munten en over zijn weigeringen verder geen enkele mededeling  te doen.

Twee opeenvolgende medewerkers namen hun toevlucht tot de exact zelfde vorm van meta-communicatie.... tikken geven op de geldgleuf.

Dat motiveerde de machine echter niet om te doen wat gewenst werd in de behoeften van nu 3 personen te voldoen.

meta-meta-communicatie

Tja, als alle (min of meer) zinvolle vormen van meta-communicatie wel zo'n beetje zijn uitgeput, dan wordt het tijd voor meta-metacommunicatie.

Dan ga je nog een niveau dieper... naar de binnenkant.

Daar moet polshoogte genomen worden over...... de werking van het systeem.

Voor meta-meta communicatie heb je een sleutel nodig, naar de innerlijke bewegingsdelen om de reden te vinden van de blokkade in de voortgang van het proces.

(Daar wordt ook de individuele kant van de zaak minder relevant.... dat het systeem goed werkt blijkt opeens een hybride collectieve/individuele behoefte. Het staat opeens wat losser van degene die er nu 'toevallig' mee 'in gesprek' is)

Vanuit de juiste kant gezien ( de binnenkant van het systeem dus, bij meta-meta-communicatie), was het euvel in een oogopslag door de La Poste medewerker te zien: er zat een papiertje in de munt-geldontvanger!

Haal de blokkade (aan de binnenkant.... van de buitenkant kun je er niet bij) weg en voila, het systeem werkt weer.

Wat ik dan reuze grappig vond, met de context van mijn ( blog-) ontwikkelingen in gedachte, is twee dingen.

• Om te beginnen leek de behulpzame dame te denken dat ik het papiertje erin gestopt zou (kunnen) hebben.
  (De menselijke neiging is kennelijk nogal sterk om te veronderstellen dat degene die vooraan aanwezig was bij het zichtbaar worden van het ongewenste symptoom, ook de aanstichter van het probleem is en het ongewenste gedrag heeft vertoont, de storing heeft veroorzaakt. Maar in dit geval lag de 'dader' op het spreekwoordelijke kerkhof. Ik weet in ieder geval dat ik het niet was. Liever een individueel mens als een 'ezel' oormerken, dan de bredere context van waarin dit systeem opereert begrijpen...blinddoek voor en 'ezeltje prik' spelen is een populair energetisch gezelschapsspel.
• Iemand (onbekend wie) had een natuurlijk outputproduct van het systeem zelf (een bonnetje van betaling), opgevouwen en in het inputdeel gefrommeld.(onbekend waarom).
  Dat vond ik dan wel weer extra grappig, omdat ik aanvoel dat wat er nogal eens spaak loopt in het grote intermenselijk systeem vergelijkbaar is.
  Producten die bedoelt zijn als 'output', worden op een plek in het systeem teruggestopt die nooit voor dergelijke zaken ontworpen is, bedoelt is of zelfs maar geschikt is
  
  Bepaalde energieen, die intrinsiek alleen van waarde zijn voor je eigen administratie in de waardensystemen van leerrendementsontwikkelingen, worden nogal eens in het publieke domein rondgestrooid waar 'anderen' in publieke dienst het maar moeten oprapen en opruimen, of, zoals hier, bij diverse openstaande energieopeningen van systeemonderdelen maar binnen gepropt, waar ze niet thuishoren in het proces.

Wie neemt het initatief tot meta-communicatie?
De eerste die er last van heeft dat iets niet naar wens verloopt, die ook nog eens in een positie is om te meta-communiceren.

Wie neemt het initatief tot meta-meta-communicatie?

De eerste die door heeft dat meta-communicatie niet oplevert waar de basis-behoefte aan is ( een goed, soepel werkend systeem), die ook nog eens in een positie is om de kast naar de binnenkant van  het systeem te openen.

Bij 1 La Post frankeer machine is ietsje duidelijker wie de sleutelhouder om de binnenkant van de systeemkast te raadplegen, dan bij het menselijke energetische zend & ontvang verkeer het geval is.

Maar met geweld op de systeemkast blijven slaan en op de ontvangende gleuven blijven meppen......denkend dat in meta-communicatie toch de oplossing moet liggen om de boel weer goed werkend op gang te krijgen .... hebben drie dienstbare vrouwen in een slaperig Frans plaatsje toch snel verruild voor een wat diepgaander onderzoek (met fluks resultaat).

Soms is meta-meta-communicatie nodig.

En tja.... de machine 'vroeg' al die tijd op het scherm om 73 cent in te voeren!

Maar 'zijn' werkelijk behoefte was ' help me s.v.p. het vreemde object uit mijn geldontvanger te halen'.

om onuitgesproken redenen 'ik kan zo niet eens meer goed en helder over mijn proces nadenken.'

Maar ja, daar had 'ie geen woorden voor!

Niets menselijks is door mens gemaakte systemen vreemd ;-)

O ja.... merk op hoe er, tussen het begin van meta-communiceren en gewoon communiceren, er een stopmoment zit alvorens er overgeschakeld wordt naar een totaal andere taak.
En ook weer, hoe er eenzelfde stopmoment zit tussen meta-communiceren en 'de kast openmaken' om met het systeem te gaan meta-meta-communiceren.

Je gaat dus niet door met 'geld' erin gooien of vragen beantwoorden die in het scherm staan, terwijl je aan het meta-communiceren of meta-metacommunceren bent.
Je weet dat dat geen zin heeft.
Je gaat dus ook niet door met op knoppen drukken en andere vormen van meta-feedback geven om dingen proberen aan de 'voorkant' proberen op te lossen (schoppen, meppen, schelden......), als het duidelijk is dat de kast open moet/is en het euvel ergens daarbinnen 'anders' verholpen moet worden.

Observeren of doorgaan met waar je mee bezig bent, hoe je ermee bezig bent, je op enigerlei wijze dichterbij de werkelijke oplossing brengt, of dat je een meta-laagje dieper moet gaan, is is een erg nuttige vaardighed, in het proces van adeqante probleemoplossing.
Maar ook bewust  kunnen stoppen met een taak/strategie en overschakelen naar een taak/oplossingsstratgeie  van een heel andere orde, op een ander niveau.
(Twee levensvaardigheden die ik, met alle respect, niet zo heel veel toegepast zie worden in de moderne mens)

(-: