blind voor wat gewoon zichtbaar is

Eerde deze week zag ik deze presentatie op Youtube van cognitief onderzoek Donald Hoffman.

Even los van de vraag in hoeverre ik met hem mee kan gaan in zijn in zijn kijk op hoe het Universum functioneert ( waar ik gewoon onvoldoende concrete aanwijzingen voor heb om tot een goed afgewogen inzicht daarover te komen) draagt hij wel een paar aardige concrete voorbeelden aan.

Hij laat tussen 3"56' en 4"40' zien hoe we (colloectief/individueel) zelf dingen 'fabriceren' die er behoorlijk objectief waarneembaar helemaal neit zijn ( een 3D kubus.... in het voorbeeld met de bolletjes... in zijn Ted Talk, haalt hij dit voorbeeld nog duidelijker aan circa 5 minuten na het begin van de presentatie ( = circa 17 minuten voor het eind)

"Intersubjective agreement does not mean objective truth" zegt hij daar en o boy, wat ben ik dat met hem eens.

Aardig om 'selluf' mee te doen ( en daar ben ik altijd een groot voorstander van) zijn de voorbeelden die hij aanhaalt waaruit blijkt hoe we verschil zien, waar objectief iets hetzelfde is ( de kleurvlakken in de hoed 5"15') en hoe  'goed' we zijn in het volkomen niet zien van dingen die er objectief wel zijn...soms zelfs 'erg groot' en significant.(start 9"00' tot 11"08').

Leuke speelse experimentjes.
Maar wat ze ook aantonen (en ik, net als de meeste mensen in de zaal schrikken daar wel van) is dat zelfs als je weet dat er iets niet klopt en je gevraagd wordt om wat er niet congruent is aan te wijzen of te beschrijven, we de discongruentie 'gewoon'  tijdenlang gewoon niet zien (terwijl hij er al die tijd volkomen open en bloot wel is)

Maar ook zul je merken, dat als je eenmaal heel duidelijk aangewezen hebt gekregen wat er niet klopt... het beeld even is stilgezet en je het zelf hebt kunnen waarnemen... je daarna nooit meer het niet kunt zien.

En ook erg slecht meer kunt snappen waarom het ze zo lang kostte om het te zien.

Waarom haal ik dit nou aan?

Om de een of andere reden 'doorzie' ik (en andere Hoog Sensitivie Personen) discongruenties tussen wat mensen zeggen wat het beste werkt in een bepaalde situatie en wat mensen zelf doen in een dergelijke situatie nogal snel. 

Ik zag gisteren een 'beauty' op dat gebied ( waarvan ik de details vooralsnog niet publiceer, omdat ik in lijn met mijn taakopvatting en in het hogere belang van alle betrokkkenen , dit behoorlijk discongruente beeld (180 graden verschil) eerst aan de componist ervan heb voorgelegd, voor nadere verheldering en bewustwording)

En ook bij mij werkt het net als met de 3 voorbeelden van Donald Hoffman.

Wat ik door krijg is eerst het 'weten' dat er iets niet klopt, een aanwijzing uit mijn onderbewuste.
Dan ga ik 'kijken' of ik het opmerk.

En ook dan geldt... dat is meestal niet meteen dat 'het kwartje valt'.

Vanochtend viel bij mij het bewuste 'kwartje' pas en tja... ook hier gold.... toen ik het eenmaal had gezien, werd het ook onmogelijk om het niet meer te zien. Het is zoooooooo zichtbaar discongruent en ook nog eens bijzonder groot en significant!

Zittend op het bankje buiten, dacht ik er nog even over na.

Hoe nuttig en belangrijk is het nou om met 'zulke ogen' naar de coproductie van onze samenleving te kijken?

En ik realiseerde me dat er bij kostbare filmproducties zelfs speciale mensen voor ingehuurd worden met geen andere taak dan discongruenties te melden zodra ze gezien worden, zodat... scenes 'kloppend' worden opgenomen en desnoods.. overgedraaid ( ook al heeft iedereen daar een hekel aan en willen ze liever door!)

De continuiteitsmedewerkers zijn dat die erg goed zijn in ' zoek de verschillen' spelen, zodat een 'rood sjaaltje' wat iemand al wandelend draagt, niet opeens over zijn arm hangt en dan weg is, om later toch weer te verschijnen rond arm of nek, als de suggestie gewekt dient te worden dat het allemaal een handeling was.

Ook dan glipt er wel eens iets onder de radar door.

Maar als er iets nogal storend niet-congruent is waardoor het hele verhaal niet meer geloofwaardig overkomt en het 'succes' van de film in het geding komt.... tja....dan zijn die aanwijzingen van een continuieitesmedewerker 'dat klopt niet met elkaar' inderdaad nog steeds 'hoogst vervelend', maar in het hogere belang.... nogal relevant.

Eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik erg slecht was in de 3 voorbeelden en geen van drieën het verschil gezien had voordat Donald het op stilgezet beeld aanwees met cirkels in de juiste kijkrichting.

Maar ik weet ook dat ik niet alleen maar af ga op wat ik zie en hoor, maar dat mijn vaardigheid om discongruenties in woorden v.s. daden op te merken in hoge mate gesteund wordt door een ander zintuig..... wat significante resonantieverschillen op betrekkingsniveau detecteert.

Een beetje zoals een eyedropper tool in photoshop de ware RGB waarde van twee kleuren als 'zelfde' detecteert, ook al lijkt het in een bepaald licht of context geplaatst, verschillend te zijn.

Wel leuk.

Grappig ook dat er op de desk naast Donald staat 'SAND' , wat rijkelijk is rondgestrooid en geschilderd in panorama Mesdag, waar het soms inderdaad 'zand' is en soms 'verf' die aangebracht is om de illusie te wekken om zand te zijn.

Gaat dit te maken hebben met het 'zand' in panorama Es.Dag.?

Maar even zien wat voor een signalen daarover terugkomen.....