en het is niet eerlijk.....!

Wie klein is en zich eind november, begin december in het Nederlandse taalgebied begeeft, zou maar zo geïntrigeerd kunnen raken door 'Sinterklaas'.

Zo ook onze kleine vriend Don Calimero Quichotte Alabtros.

Het leek hem nou zo'm aardig idee om een mooie surprise te maken, met een fantastisch cadeau daarin, waarvan hij stellig wist dat al zijn jonge menselijke planeetgenoten dat heeeeeeeel erg graag zouden willen hebben: een goede geestelijke gezondheid dankzij vaardigde begeleiding bij hun eigen spelenderwijs ontwikkeling tot weldenkend volwassen  mens.

Hij was er al dagen mee in de weer en kon zich al helemaal verheugen op de die blij verraste gezichtjes op pakjesmiddag en alle dagen erna, als de grote mand met de vele cadeautje ook echt gebruikt ging worden.

Een soort technisch LEGO constructie, waarmee je allerlei prachtige verbindingen kon maken en tegelijkertijd veel over vliegshows en samenwerking kon leren.

Maar nu stampvoet hij een beetje verongelijkt rond het nest!

"Het is niet eerlijk. Zij zijn groot en ik is klein.

Ik snap de ware spirit van van de Goedheiligeman tenminste!
Maar al die stomme volwassenen die het allemaal zo goed denken te weten, maar ondertussen de een na de ander vooral niet doen wat ze de kinderen allemaal wel willen meegeven.....!
Die bederven alleen maar het plezier van het geven en delen van de echt mooie cadeaus in het leven.  Ze geven kinderen pepernoten, boterletter, suikergoed en....  een wassen neus van een opvoeding.
Het is NIET eerlijk!"

Toen hij een beetje uitgeraasd was vertelde hij bij een glaasje limonade wat hem nou echt het meest dwars zat met een parabel.

Hij zei:

"Stel nou eens dat een lieve wijze betrokken tante van een hele grote familie in het buitenland woont.

Die tante wil haar Nederlandse neefjes en nichtjes graag iets heel waardevols geven voor Sinterklaas, maar ze kan zelf nu nog niet naar Nederland komen.
De neefjes en nichtjes hebben haar laten weten wat ze het allerliefste willen, constructie LEGO waarmee ze hun eigen samenleving goed en stevig kunnen leren opbouwen.

Armenvol heeft ze ervan.

Uren heeft ze besteed om het allemaal netjes in te pakken.

Ze weet waar het pakjesfeest gehouden wordt en ze komt er met een hoop moeite achter wie de zak met uit te delen pakjes beheerd.

Uiterst vriendelijk vraagt ze die dame hoe haar pakjes op de plaats van bestemming aan kunnen komen, met een voorkeur voor..... komende week...want dan is het Sinterklaasfeest en is iedereen in de stemming om pakjes open te maken.

Eerst snapt de organiserende buurtmoeder er zo te zien geen bal van....verrassingspakjes uit het buitenland?

We hebben al heel veel eigen pakjes hoor en dat kost al heel veel tijd om uit te pakken.
Andere pakjes zijn niet mijn pakkie an, daar ben ik niet voor ingehuurd.

Op zacht aandringen dat dit echt hele mooie waardevolle cadeaus zijn, knalt ze de digitale deur vrij hard dicht... geen tijd, geen zin.

Ze wil het niet ontvangen. Zo het zich laat aanzien, nu, niet volgende week, niet met Kerst en niet met St Juttemis.

Dat IS toch niet eerlijk? Niet voor die tante en niet voor die neefjes en nichtjes?"

We praatten er nog wat over verder en ja, hij wond zich er toch weer een beetje over op:

We kwamen tot de voorlopige conclusie:

Veel mensen beseffen gewoon niet hoe vaak ze voor een ander aan het denken zijn, beslissingen nemen waarvan ze denken dat ze eenduidig en klein en simpel zijn, met consequenties voor vele anderen.

Goede mensen en vernieuwende ideeën afwijzen op basis van de verkeerde redenen, zoals een gebrek aan  adequate informatievaardigheden of een te groot geloof dat als iets een onbekende vorm heeft en niet binnen 140 tekens en 2 minuten aandacht  in het 'plaatje'van de eigen behoeften past het DUS wel kan wachten of compleet afgesteld kan worden....is niet de korte weg naar geluk, plezier, zinvol gedeelde kennis of geestelijk gezondheid.

Een lekker kopje thee nu.

(-: