MRI

Gisteren zag ik een filmpje op youtube van een MRI scan.

De Engelstalige presentator van het filmpje vertelde zeer opgetogen dat dit wel heel revolutionair was, een MRI scan van 'de liefde'.

Tja....ik zal wel gek zijn hoor, maar  bij 'de liefde' stel ik me toch echt Magnetic Resonance Imaging voor van een ietwat andere aard en omvang.

Bijvoorbeeld dit:

'Mijn Resonantie Instrument'

Hij (m/v/), koestert haar (m/v).

Als hij haar in zijn armen houdt, streelt of zelfs maar aanwezig ziet staan in de kamer, dan is hij keer op keer zo dankbaar dat zij in zijn leven is.

Ja, zij is fysiek 'mooi'. Die lijnen, die gratie, die elegantie.

Maar haar uiterlijk, hoe zij. 'mechanisch' in elkaar zit, is niet haar wezen.

Zij is het kostbaarste geschenk wat hij in zijn leven in bruikleen heeft gekregen.

Nee, hij bezit haar niet ( zij hem al helemaal niet).

Zo'n , met bijzonder veel oog voor detail, door een meesterhand geschapen 'resonantie-instrument' krijg je in bruikleen.

En als het een eeuwenoude 'Stradivarius' betreft, dan voel je het bijzondere voorrecht dat je gegund is om hiermee te mogen en kunnen spelen.

Een 'Stradivarius' heb je niet gekregen om in de kast te leggen. 

Daar verliest hij (klank-)kleur en (klank-) glans, levendigheid, zijn 'aanspraak-'kwaliteiten.

Bij iedere speler die er 'zichzelf' in legt:  bloed, zweet, tranen, toewijding, zorg en spelen naar zijn allerbeste eer en geweten en beste kunnen.... bij iedere speler groeit haar klankopbouw en haar 'in de vezels opgeslagen repertoire'.

Ja, het is iedere dag samen zijn, samen spelen, elkaars stemming aanvoelen en aanvullen.

Niet de hele dag, natuurlijk.

Maar als je als toptalent je spelvaardigheden wil bijhouden en zelfs verbeteren, dan is iedere dag oefenen en netjes voor het instrument zorgen uiteraard wel aan de orde.

En, geen straf maar een zegen. Een welkome mogelijkheid om jezelf in tot uitdrukking te brengen.

Geen groter genoegen dan het moment waarop hij en zij 'een' zijn en zij een lichaamsdeel van hem is geworden, die zijn geest tot in alle hoeken en gaten kent en weet te beroeren. Waar het 'stuk van die dag', de uitdrukking van de emotie van die dag, zich vanzelf via zijn vingers speelt.

Zonder partitie, zonder woorden, zonder afspraken vooraf, mindful opgaan in het hier-en-nu en niets anders dan de resonantie die er nu leeft en 'klopt' met een geheel eigen hartslag.

Het 'stuk van de dag' is iedere dag weer een verrassing, zonder ooit geheel onverwacht te komen.

Hij laat haar nooit vallen.

Zij hem ook niet.

Hij onderhoud haar, zonder dat dat een opgaaf voor hem is.

Zij vormt de fundatie in hun gezamenlijk onderhoud.

Zonder haar geen spel, zonder haar geen vervoering, zonder haar geen gevoelige snaren die kunnen worden geraakt.

----

Ja, met mij resoneert deze MRI wel als een mooi beeld van de liefde zoals ik die (als de ietwat ruimere) variant ervan herken.

En me voor te stellen dat iemand met mij zou omgaan zoals een topviolist met zijn kostbare Stadivarius, die hem nog dagelijks in vervoering kan brengen en over een hele lange tijd, nog steeds verrast en hem inspireert tot bezield spel en het nog verder ontwikkelen van zijn . tja....zo'n liefdevolle verhouding spreekt me zeer aan.

Of er voor iedere getalenteerde vilolist een echte eeuwenoude Stadivarius in bruikleen gegeven kan worden.. dat kon nog wel eens op praktische moeilijkheden stuiten.

En of iedere romantische liefdespartner die je in ' bruikleen' krijgt om mee te spelen  ( in de nauwste of ruimste zin van dat begrip) de ultieme Stradivarius van je leven is..... kon ook nog wel eens niet zo zijn.

Maar.....dit liefdes-verhaal, deze MRI,  gaat ook niet heel erg over de 'fysieke kant van de liefde' ( of van het leven), of de mechanische weergave van lichaamsdelen van twee wezens.
Maar over de meta-fysieke kant... waar de geest en de bezieling (volledig, als een geheel) samenspelen.

En daar, in die meta-fysieke zijnslagen van het leven, zo geven vele esoterische/spirituele bronnen aan, wordt een (vaak eeuwenoud) resonantie instrument van de allerhoogste kwaliteit, aan iedere levende fysieke speler meegegeven.

(Dan vaak ' de ziel' genoemd).

Hoe is jouw speel-werkrelatie met jouw ziel?

Onderhoudend?