show me she-art

OK, ik ben kennelijk druk bezig met het energetisch construeren van mijn Panorama Es.Dag , wat een 'uitzicht/inzicht' biedt op het maakproces van het leven. Vanmorgen voel ik een drive om aandacht te besteden aan aspecten, functies en aandachtspunten voor het paviljoen ' in het midden'. In het Panorama Mesdag, zie je heel fysiek uitgewerkt, dat het 360 graden schilderij dat je rondom je heen kunt zien, hoegenaamd echt 'tot leven' komt, dankzij de zaken die er tussen jouw kijkpunt en het doek zijn neergezet en neergelegd. Ja, de echte emmertjes, netten en het zand, vullen de tussenruimte mooi op en dragen ertoe bij dat je het gevoel hebt echt aan zee te zijn. Het object wat mogelijk het allermeeste 'doet' om een gevoel van 'diepte' te realiseren, is..... het paviljoen. Dat doet echt (veel) meer dan alleen het midden aangeven, waarop je 'goed' staat. Het borduurt voort op een 'truc' die schilders (en fotografen) al h

" Het EGO loslaten" is een van meest gepredikte 'wijsheden' om..... Tja... om wat eigenlijk...? spiritueel te leven.... bewust te leven... het pad van 'geluk' in te slaan... 'verlichting' te bereiken..... .... Whatever  all  that may be. ....!?! Nogal abstracte kost namelijk. Het EGO is misschien wel een van de allerminst goed begrepen aspecten van het leven. Vanwege de misverstanden die het omgeven , (en vooroordelen van zeer diverse pluimage) wordt het adequaat gebruik ervan nogal eens in de de weg gestaan. En dus ook de zinvolle beleving ervan niet voldoende waargenomen, bevordert of verder ontwikkelt... laat staan dat er daarover dan zuiver gecommuniceerd wordt. Je moet je EGO kennelijk loslaten. Tja.... maar ook ' loslaten ' is ook nog eens voor zoveel uitleg vatbaar! Zelfs als je dit (incomplete, doorgaans van anderen nageprate) advies zou willen opvolgen... sta je voor een raadselachtige opgave. (Bo

Als zeeeeeer down-to-earth (nuchtere, dus) moderne sjamaan, trok ik gisteren een paar baantjes in een publiek toegankelijk virtueel spiritueel 'zwembadje' waarin ervaringen met 'tweelingzielschap' worden gebundeld. (een website op internet) Daar kreeg ik een 'voelen-aan-mijn-water'-sensatie die informatiespecialisten ( en docenten die werkstukken nakijken) wel bekend voorkomt als ze zich opeens echt niet meer aan de indruk kunnen onttrekken dat de ene na de ander,  als verschillend en volkomen eigen ,  gepresenteerde  'content'...... in hun woordkeus en zinsconstructies wel heeeeeeeel erg veel op elkaar lijken. Zoveel zelfs, dat het veel meer is dan statistisch, natuurlijk gezien verwacht mag worden, bij stukken over hetzelfde basisonderwerp. Zeker als 'de schrijfopdracht' een zeer persoonlijk onderwerp is 'niets dan' de beschrijving van een geheel eigen ervaring daarmee beoogt te zijn, zou je een (veel!) grotere variatie moge

Gisterenavond bekeek ik deze video online Het voorbeeld van de jewel-beetle die cognitief wetenschapper Donald Hoffman aanhaalt ( na 7"10' in de video) sprak nogal tot de verbeelding, in de context van de vraagstukken waar deze blog oorspronkelijk over gestart is, zo'n vier maanden geleden. Vooraf een ZEER belangrijke opmerking. Dit blogstuk bevind zich heeeeeeel erg op het scherp van de snede van ' kern-begrip-paradigmas'  van 'waar het om draait in het leven' en 'hoe het leven zelf in elkaar zit'. Het is zo 'scherp' dat je daar een op toegerust geestelijke spijsverteringksysteem voor nodig hebt om dit ook maar heel eventjes in je geestelijke mentale emotionele  'ingang' te kunnen houden zonder meteen ' moord en brand' te roepen en naar ' blusmiddelen om te zien of wild om je heen te slaan en het als ' onverteerbaar' en ' ontoelaatbaar' uit te spugen en de kok die het geprepareerd tot de

Dit blog stukje komt als een vervolg op het vorige . Ik heb ook een tijd als informatiespecialist gewerkt in een openbare bibliotheek. Bij een van de meest voorkomende interacties in de publieksservice kwam een hardnekkig misverstand naar voren doorgaans verpakt in de woorden ' informatie willen hebben'. Ik herinner me levendig een gesprek met een jongetje van een jaar of 10 dat mij aansprak met de vraag of 'ik' (de bibliotheek) ook informatie had over brood, want hij had dat nodig voor een spreekbeurt van school Ik was niet zo flauw om dat als een met 'ja' of 'nee' te beantwoorden vraag op te vatten. Maar het jongetje belandde tot zijn grote schrik en frustratie in een vraaggesprek met mij, wat ik vele, vele malen met grote regelmaat ook met anderen heb gevoerd, die cirkelt om de vraag ' wat wil je weten'? Hij dacht dat ik de vraag niet  goed had begrepen of doof was ofzo en herhaalde de exact zelfde vraag nog eens wat har

Tja, ik zit kennelijk nogal in de dynamiek van de boodschappen-bezorgingsystemen vandaag. Ik ga even spelen met een Nederlandse uitdrukking met een, in mijn ervaring, vrij hoog Universeel waarheidsgehalte: "Waar een WIL is, is een weg." Maar in mijn begripsvorming van hoe voor jou (mogelijk) relevante informatie zijn weg kan vinden naar het domein van jouw begrip, om daar überhaupt ontvangen te kunnen worden, moet die WIL, wel... eh....enigszins doelgericht nader gespecificeerd worden. Bekijk het eens zo. De kans dat een poststuk goed aankomt neemt toe naarmate er meer bekend is over de huidige positie van de ontvanger. Een boodschap met alleen 'mijn lief' op de envelop, heeft zo'n 7 miljard potentiële ontvangers. Staat er 'Jan', dan neemt de kans al een heeeeeeeel klein beetje toe dat je het gaat ontvangen als je ook daadwerkelijk 'Jan' bent. 'Jan_ Amsterdam', wordt al specifieker, maar is Amsterdam nou je woonplaats of j

Wat mooi! Ik wilde even een brief gaan posten en was in gedachten nog bij een paar interacties ( de blog post van gisteren die ik vanmorgen had aangevuld plus een e-mail die ik vanmorgen schreef) en was daarbij tot de conclusie gekomen dat ik daarbij aan het meta-metacommuniceren ben. Ik grinnikte om het woord en vroeg me af hoe ik het verschil met meta-communiceren duidelijk kon maken, wat mensen vaak wel kennen ( je individuele behoeften die niet vervuld worden ter sprake brengen). Ha, binnen een paar minuten werd me een prachtig voorbeeld aangedragen. Extra mooi, omdat het niet heftig' of 'diep persoonlijk' (emotioneel' geladen is.. wat de meeste menselijke voorbeelden wel zijn, waardoor mensen zich al snel (onnodig) in hun kruis getast voelen, als ik het concrete zou aanhalen. Hier in Frankrijk is het de bedoeling dat je zelf je brieven frankeert met een machinaal systeem. Comunicatie: Als de machine en ik 'gewoon' communiceren en we

De hashtag-metoo kwestie wordt op allerlei fysieke, morele, juridische en zo nog wat meer lagen aangevlogen in de media. Het thema 'ervaring hebben met ongewenste intimiteiten in diverse samenlevingsvormen uitgevoerd door invloedrijke personen' wordt, grosso modo, op cultureel geaccepteerde wijze vrij grondig en grootscheeps aangepakt. Het gaat op een manier die wordt geschaard onder hoogst aangenaam, vaak dagelijks, onschuldig amusement. Het is ook (veilig?) ingebed in de werksystemen van de invloedrijke media en door iedereen die dat wil in het publieke domein geheel open en bloot waar te nemen. Mensen die ingevoerd zijn in kernkwaliteiten van 'communicatie', zullen het totale schouwspel niet snel als schoolvoorbeeld van ' geweldloze communicatie' kwalificeren, in de zin zoals Marshall Rosenberg dat heel precies heeft beschreven. (Bijvoorbeeld in het boek 'Geweldloze Communicatie, ontwapenend, doeltreffend en verbindend) Als omgangskundi