miss verstand
'Verstandig' is een (hele gewone) inwoner van dat domein die naar zijn beste eer en geweten zijn kennis van zaken actief toepast op de woon- en werkvloer van de dagelijkse dag.
Maar, er is ook een gepimpte 'werkelijkheid', waar de 'mooiste miss-verstand competities' gehouden worden, op de diverse podia, op een vermeend 'hoger niveau van beschaving' (bijgeschaafdheid).
Op dat niveau wordt 'dat wat er wekelijk is en werkelijk speelt' (flink) bewerkt en 'aansprekend opgemaakt'.
'Hoe het overkomt' wordt leidend over ' wat het echt is', om redenen... dat dat beter zou zijn voor de veiligheid van de lange termijn belangen.
En zo kun je dus vele (ex-) mis(s)verstanden (m/v) bij diverse evenementen in de maatschappij tegenkomen.
P.R. afdelingen, zijn in het leven geroepen om de organisatiewerkelijkheid te pimpen, naar buiten toe.
Om ' de relaties met de buitenwereld' te onderhouden ( public relations) .
Ooit studeerde ik een blauwe maandag ' communicatie' aan de HEAO, een opleiding voor p.r. en voorlichting.
De wijze les die daar al in het begin van jaar 1 werd aangeboden was dat dat 'pimpen' echt met mate, met verstand en zeer zorgvuldig gebruikt moet worden, want...... de buitenwereld heeft ook contacten met andere afdelingen van de organisatie. Bij een gezonde organisatie zelfs...voornamelijk!
Je echte klanten spreken de p.r. afdeling nauwelijks, zien de mooie folders en persberichten niet, maar maken de daadwerkelijke core-business service-verleners met grote regelmaat mee en.. met (vaak grote maar altijd) directe hier-en-nu belangen!
Als de werkelijkheid van wat er op de werkvloer en achter de schermen echt plaatsvindt en aan informatie circuleert, te veel verschilt van het 'gepresenteerde plaatje', dan is wel duidelijk wat er 'gelooft' gaat worden door de buitenwereld... als dat aan het licht komt.
In jarenlange werkervaring in diverse echelons van een organisatie, weet ik dat 'de werkers' enorm last hebben van een p.r. machine die een beeld van de werkelijkheid schetst die weinig met de dagelijkse realiteit te maken heeft. Dat al die glossy gepimpte 'folders' en mooie praatjes van het 'hoofd en zijn staf' in de buitenwereld , het goed ( zelfstandig en verstandig) verrichten van hun core-business taken in de weg gaat staan.
Dat ligt zo voor de hand, dat ik niet eens zou weten hoe ik dat uit moest leggen aan iemand die dat niet vanzelf begrijpt.
Ieder mens heeft ook p.r. functionarissen ergens in zijn interne mentaal-emotionele organisatie.
Dat is nogal eens een daartoe gespecialiseerde 'staf-afdeling ' van aspecten van zijn die
- in grote lijnen niets anders doen in contact met ' de buitenwereld' dan 'mooi praten' en
- in het organogram van het ' zelf' niet in de lijn staan, maar naast een apart 'hoofd'/' de leiding', 'boven' de bezigheden op de werkvloer' .
- dus... uiterst zelden tot nooit, maar zeker niet hoogfrequent, daadwerkelijk de core-business service verlenen.
- leiden en p.r. natuurlijke (het proces volgende en faciliterende ) aspecten zijn van de dagelijkse serviceverlening,
- alle serviceverlenende onderdelen zich er actief van bewustzijn deze aspecten niet op een andere afdeling af te kunnen schuiven,
- afstemmingen het vinden van passende acties vertrekt bij het hier-en-nu van concrete situaties die zich bij de serviceverlening voordoen.
In die setting komen miss-verstanden een stuk minder voor.
Lijkt mij aanbevelenswaardig.
Maar de p.r- functionarissen en leiders van deze wereld, (ook de intramenselijke!) verkiezen mogelijk liever regelmatig actief een miss-verstand op te roepen , dan zich om te scholen tot inhoudelijk bekwaam dienstverlener.....of op een andere manier vorm gaan geven aan een andere rolopvatting van relatiebeheer met de buitenwereld.
Maar de p.r- functionarissen en leiders van deze wereld, (ook de intramenselijke!) verkiezen mogelijk liever regelmatig actief een miss-verstand op te roepen , dan zich om te scholen tot inhoudelijk bekwaam dienstverlener.....of op een andere manier vorm gaan geven aan een andere rolopvatting van relatiebeheer met de buitenwereld.
Ik doe niet graag mee aan verkiezingen op uiterlijkheden. Maai liever het gras en geniet van de buitenwereld buiten de podia van de 'beschaafde' menselijke cultuur'. Ik gruwel (meer en meer) van alle 'nep en fake' en schone schijn en het actief verbergen van wat er werkelijk (nodig) is.
Grappige paradox.... in zekere zin kan ik me daarmee nu wel erg vinden in de rol van het zijn van een 'miss verstand'.
Maar dan naturel, erg weinig gepimpt.
Ik nodig graag mensen uit om ook een miss-verstand (m/v) te zijn, i.p.v. hun p.r. afdelingen op volle toeren te laten draaien en misverstand na misverstand te helpen mee-organiseren in de relaties met de buitenwereld.
Er gaan zoveel meer dingen juist fout, doordat de p.r. afdeling nonchalant en relaxed is/doet over iets wat de werkers hier-en-nu een grote doorn in het oog is en hun prettig functioneren ernstig in de weg staat!
Zodra je bij de uitvoering van een taak merkt dat je ergens aanstoot aan neemt.... schuif dan niet het dossier door naar ' je p.r. afdeling' die er praktisch niets mee van doen heeft.... !
Want, zelfs als dat aspect van je 'zelf' welwillend genoeg is om op dat moment als 'woordvoerder' voor deze kwestie op te treden, dan geeft ' een andere afdeling' niet een accurate voorstelling van zaken, in resonanties. Er vindt geen volledig informatieoverdracht plaats en er ontstaat interrelationele verwarring.
Want hoe moet iemand weten wat er werkelijk aan de hand is en daar adaquaat , verstandig en met begrip voor de werkelijke situatie op reageren, als je kalm en vrolijk met een diametraal totaal ander verhaal op de proppen komt, vanuit de ' beleving' en het perspectief van een niet-direct betrokke?
Geen wonder toch, dat die 'buitenwereld' dan zomaar opeens buitengewoon verontwaardigd en vol onbegrip kan zijn over jouw handelen en je als niet (voldoende) betrokken bij de (relationele!) situatie identificeert te zijn.
Laat de service-verleners via directe communicatie over wat er echt is, in woorden ( 20% van de communicatie) en reële vibes ( 80% van de communicatie), het oplossen zodra 'wat er echt is' er ook echt is en de samenwerking verloopt een stuk soepeler.
----
De grappige paradox die ik me net realiseerde is dat er een hardnekkig misverstand over mij bestaat, namelijk dat ik graag en veel diep en hard (actief) nadenk.
Want dat lijkt wel ' te moeten', gezien wat ik allemaal ' analyseer' en daarover opschrijf.
Niets is minder waar.
Ik ben het allergelukkigst als ik vrij simpele taken uitvoer zonder daar al te veel bij na te hoeven denken.
En wissel dat graag, veel en regelmatig af met niets doen.
Ik denk nauwelijks diep en hard na. ( Als een inspanningsactiviteit van mijn bewuste geest).
Wat ik kennelijk moet weten of waar ik het beste even de volledige aandacht aan kan besteden komt me 'aanwaaien'!
Dat heeft het altijd gedaan ( ik ben echt fluitend zonder diep en hard nadenken door het VWO gezeild).
Vooral l omdat ik veel real-time informatie krijg uit het non-verbale circuit.
Daar hoef je helemaal niet over na te denken... via energetische 'osmose' loopt het weten van de 'kenner van relevante informatie' vrijelijk over in de geïnteresseerde.
De dingen die ik hier op het blog schrijf, schrijf ik niet door te het te bedenken, maar door het te weten, waar te nemen en dan dat wat er 'intern' geweten word, in woorden te gieten die daar zoveel mogelijk recht aan doen. 'Channelen' wordt dat in bepaalde kringen wel eens genoemd.
Ik weet dus, uit eigen ervaring, dat het verstand, waar ik dan 'miss' van ben, 'the mind' ( the management of new developments) zoveel meer inhoud dan enkel de door mijn actieve bewustzijn geproduceerde gedachten. Mijn onderbewuste doet het leeuwendeel van het 'harde' werk en hoe minder ik ' in de weg loop' als de CEO, hoe soepeler het gaat.
En, omdat ik aardig procesbewust graag goed oplet hoe mooie en bijzondere dingen tot stand komen.. leer ik dan het een en ander over het proces onder de motorkap van mijn 'zelf-organisatie'.
Er gaan zoveel meer dingen juist fout, doordat de p.r. afdeling nonchalant en relaxed is/doet over iets wat de werkers hier-en-nu een grote doorn in het oog is en hun prettig functioneren ernstig in de weg staat!
Zodra je bij de uitvoering van een taak merkt dat je ergens aanstoot aan neemt.... schuif dan niet het dossier door naar ' je p.r. afdeling' die er praktisch niets mee van doen heeft.... !
Want, zelfs als dat aspect van je 'zelf' welwillend genoeg is om op dat moment als 'woordvoerder' voor deze kwestie op te treden, dan geeft ' een andere afdeling' niet een accurate voorstelling van zaken, in resonanties. Er vindt geen volledig informatieoverdracht plaats en er ontstaat interrelationele verwarring.
Want hoe moet iemand weten wat er werkelijk aan de hand is en daar adaquaat , verstandig en met begrip voor de werkelijke situatie op reageren, als je kalm en vrolijk met een diametraal totaal ander verhaal op de proppen komt, vanuit de ' beleving' en het perspectief van een niet-direct betrokke?
Geen wonder toch, dat die 'buitenwereld' dan zomaar opeens buitengewoon verontwaardigd en vol onbegrip kan zijn over jouw handelen en je als niet (voldoende) betrokken bij de (relationele!) situatie identificeert te zijn.
Laat de service-verleners via directe communicatie over wat er echt is, in woorden ( 20% van de communicatie) en reële vibes ( 80% van de communicatie), het oplossen zodra 'wat er echt is' er ook echt is en de samenwerking verloopt een stuk soepeler.
----
De grappige paradox die ik me net realiseerde is dat er een hardnekkig misverstand over mij bestaat, namelijk dat ik graag en veel diep en hard (actief) nadenk.
Want dat lijkt wel ' te moeten', gezien wat ik allemaal ' analyseer' en daarover opschrijf.
Niets is minder waar.
Ik ben het allergelukkigst als ik vrij simpele taken uitvoer zonder daar al te veel bij na te hoeven denken.
En wissel dat graag, veel en regelmatig af met niets doen.
Ik denk nauwelijks diep en hard na. ( Als een inspanningsactiviteit van mijn bewuste geest).
Wat ik kennelijk moet weten of waar ik het beste even de volledige aandacht aan kan besteden komt me 'aanwaaien'!
Dat heeft het altijd gedaan ( ik ben echt fluitend zonder diep en hard nadenken door het VWO gezeild).
Vooral l omdat ik veel real-time informatie krijg uit het non-verbale circuit.
Daar hoef je helemaal niet over na te denken... via energetische 'osmose' loopt het weten van de 'kenner van relevante informatie' vrijelijk over in de geïnteresseerde.
De dingen die ik hier op het blog schrijf, schrijf ik niet door te het te bedenken, maar door het te weten, waar te nemen en dan dat wat er 'intern' geweten word, in woorden te gieten die daar zoveel mogelijk recht aan doen. 'Channelen' wordt dat in bepaalde kringen wel eens genoemd.
Ik weet dus, uit eigen ervaring, dat het verstand, waar ik dan 'miss' van ben, 'the mind' ( the management of new developments) zoveel meer inhoud dan enkel de door mijn actieve bewustzijn geproduceerde gedachten. Mijn onderbewuste doet het leeuwendeel van het 'harde' werk en hoe minder ik ' in de weg loop' als de CEO, hoe soepeler het gaat.
En, omdat ik aardig procesbewust graag goed oplet hoe mooie en bijzondere dingen tot stand komen.. leer ik dan het een en ander over het proces onder de motorkap van mijn 'zelf-organisatie'.
Reacties
Een reactie posten