een multidimensionele taal

Uit het boek wat ik gisteren begin te lezen, stak een krantenartikel, wat tussen de bladzijden was gestopt.

De ene kant van de krantenpagina was een kritiek op een boek, een biografie van Schopenhauer. Dat is trouwens niet het boek wat ik aan het lezen ben, maar er is wel een link, want Schopenhauer's werk speelt duidelijk een centrale rol in ' De Schoperhauer kuur'.

Omdat ik vaak interessante aanknopingspunten haal uit wat mij 'toevalt' ... wat 'zomaar' als 'extra informatie'  is toegevoegd wierp ik ook even een blik op de dichtgevouwen kant... de 'andere, meer verborgen zijde'.
Daar keek ik in de ogen van een vertaalster van boeken, die gequote werd:" Ik vertaal alleen wat ik leuk vind."

30 seconden, een minuut.... dat is wel ongeveer de tijd die ik mijn volle aandacht heb gegeven aan de krantenpagina. Verder ben ik lekker gaan lezen in het boek.

Grappig vind ik, dat wat dan vanmorgen opkomt in mijn begripsvorming, juist alles met die vertaalster te maken heeft!

In de context van mijn wereld, resoneerde dat mogelijk onbewust extra...... omdat ik zelf die ochtend ertoe over was gegaan om aan iemand via de e-mail mijn services aan te bieden, die ik als 'vertaalservice' omschreef.
Ik weet dan (contextueel) ook.....
Het is niet helemaal voor het eerst dat ik mijn capaciteiten om te 'reizen' tussen de fysieke wereld en de meta-fysieke belevingswereld om vervolgens zo adequaat mogelijk te beschrijven wat ik daar zie, zo aanduidt.
Binnen de manieren waarop ik zoal omschrijf wat ik kan en doe, noem ik hem echter bepaald niet vaak.

Vanmorgen besefte ik hoe rijk die weergave echter wel is.

Wanneer ik mezelf ten dienste stel van een of meerdere anderen, dan ben ik in staat tussen twee talen te schakelen. Welke talen? Nou, de taal die iemands bewust geest spreekt ( als dat Nederlands, Engels of Frans is) en de taal die zijn 'totale weten' gebruikt.

Voor al die vier talen geldt dat ik er vaardig in ben, zowel spreken, verstaan, lezen als schrijven.
Weliswaar in verschillende gradaties, maar wel vaardig.

Hoe vaardig is vaardig?
Tja, daar begint een 'tricky zone' van overwegingen.
Voor sommige mensen ben ik absoluut niet schrijfvaardig in het Nederlands, vanwege de vele type- en schrijffouten.
De meeste Fransen en Engelsen vinden mij buitengewoon vaardig in die talen, terwijl ik maar zo vermoed dat ik minstens even vaak ' zondig' tegen de regels en voorschriften uit de taalbijbels van hun respectieve talen, als dat ik dat in het Nederlands doe... en niet alleen wanneer ik schrijf.

Nou is taal geen exacte wetenschap.
Je kan de ene taal ook niet naadloos op de andere leggen en 'rechtstreeks' woord voor woord vertalen. Voor sommige begrippen is in een andere taal gewoon geen woord dat dezelfde lading precies zo dekt!
Daar kom je alleen achter als je vaardig gaat zijn in meerdere talen en er 'gevoel' voor ontwikkeld of een bepaalde vlag wel eenzelfde lading dekt, of de poort opent naar misverstanden.
Sommige woorden hebben in een brontaal meerdere betekenissen en dan moet je op de een of andere manier het best passende woord in de woordenschat van de doeltaal zijn te vinden.
Google-translate is bijvoorbeeld behoorlijk vaardig in het heel snel vinden van een betekenis van ieder woord wat het tegenkomt in de brontaal, maar dat levert niet noodzakelijkerwijs een tekst op in de doeltaal die 'ergens op slaat'.
En dat is allemaal al aan de hand als je dicht bij de technische (tastbare, feitelijke) betekenis ergens van blijft.
Maar taal wordt ook creatief, beeldend en overdrachtelijk en illustratief gebruikt om heel andere dingen uit te drukken dan waar feitelijk over gesproken wordt.

Die vierde taal waar ik vaardig in ben, simpelweg omdat ik me er de afgelopen 5 jaar ofzo actief in ben gaan bekwamen om er steeds vaardiger in te worden, wordt..... niet eens erkend als officiële taal.
De kans bestaat dat dat is, omdat een officiële taal begrepen wordt als een uitdrukking van een cultuur en aan die voorwaarde voldoet het inderdaad niet.
Het is de taal van onze natuur.

Ook worden taalproducten gehanteerd als producten met een intrinsiek lineaire opbouw van 'begin, middenstuk en eind', gesproken in zich opvolgende klanken, geschreven in zich opvolgende tekens, die lettergrepen vormen, die woorden vormen, die zinnen vormen, die alinea's vormen, etc. etc..
Deze taal is verre van lineair.
Een 'begrip' in die taal een organisch samenhangend geheel.
Een boodschap, heeft in die taal gecomponeerd, een multidimensionale 'vorm' met een kristallijne structuur (zich herhalende patronen).

Wat wij als taal-uitdrukkingen zien, hebben 'tijd' nodig, door hun lineaire structuur waarin alle delen  'afzonderlijk benoemd' moeten worden.
Die natuurtaal, gaat met lichtsnelheid.
Wie die taal 'vloeiend spreekt', heeft een begrip in een ' nano-seconde' volledig te pakken, gelezen, begrepen en in passende acties omgezet.
(Alle cellen in je lichaam spreken deze taal vloeiend)

Met alle talen is iets soortgelijks aan de hand.... if you don't actively use it, you loose it.
Ik heb gedurende twee jaar helemaal geen Nederlands gesproken......
Bij de eerste gelegenheid die zich aandiende had ik enorme woordvindingsproblemen en keelpijn na een half uur, omdat mijn keel niet meer gewend was aan de keelklanken die deel uitmaken van de spraak.

Mijn bewering is, dat ieder levend wezen geboren is met het natuurlijke vermogen die natuurtaal te gebruiken.
Maar... omdat we cultureel hebben afgesproken om een andere taal voertaal te maken...... raken we (als we die natuurtaal niet bijhouden!) veel van de natuurlijke vaardigheid ermee kwijt.
In 'gezelschap' wordt het openlijk spreken van die natuurtaal 'afgestraft' / ' ontmoedigd'.

Is dat erg?
Tja, ach, dat hangt ervan af in hoeverre je denkt dat het belangrijk is om 'jezelf' te kunnen begrijpen.
Of.. hoe belangrijk het is anderen in jouw samenlevingssysteem natuurlijk te kunnen begrijpen ... rechstreeks.

Enne..
Zeg je van iemand dat hij 'heel goed Frans kan' als hij twee woorden kent ' Merci 'en 'Bonjour'?
Hoewel hij technisch gezien wel inderdaad de Franse taal gebruikt en het mogelijk heel netjes uitspreekt en de betekenis van alle woorden die hij gebruikt ook echt heel goed begrijpt...... is de conclusie dat iemand 'erg vaardig' is in die taal, toch niet zo gerechtvaardigd. Toch?

Aardige observatie  is dat nogal wat mensen zich maar buitengewoon matig kunnen voorstellen dat als ze in de taal van hun belevingswereld zich niet erg veel genuanceerder en betekenisvoller kunnen uitdrukken dan 'Auw' en 'Lekker', dat de communicatie met het 'zelf'  als ' niet zo vaardig' wordt gezien.

Ook een aardige observatie is, dat mensen die wel eens in hun belevingswereld op vakantie gaan, zich ' weer thuis' uitroepen als expert en cursussen gaan verzorgen  e.d.. waarbij het fenomeen ontstaat dat ze elkaar een vreemde mengelmoes van van half cultuurtaal/half natuurtaal gaan aanleren en die als de taal van de belevingswereld gaan beschouwen.......
En, ook 'leuk', diegenen die de taal wel beter machtig zijn, gaan ' verbeteren' .

Toen ik 15 was had ik een vriendje wat uitblonk in uitdrukking geven aan (misplaatste) eigenwijsheid.
Op vakantie in Italie verbeterde hij de (native!) Italianen over hoe de smaak van citroenijs uitgesproken diende te worden en hij gaf aanwijzingen aan de dansleraar hoe een danspas in elkaar zat.
Ik zie nog vrij levendig de gezichten van Italiaan en dansleraar voor me.....
Enfin....

Een van de 'verbeteringen' die uit de half cultuur/half natuur mengelmoes (evenzo) hardnekkig wordt volgehouden als zijnde 'natuurtaal' gaat over de dimensies waarover de vibes van die natuurtaal zich vannature uitstrekken.
Het juist antwoord ligt in de orde van ' ongelimiteerd' .
En ja.... dat is voor mij vooral een woord-wat-de-kijkrichting-zeer-globaal-aanduidt, dan dat ik dat in zijn volle omvang begrijp... of beter kan verwoorden.

Ik besef daarbij dat het woord  'ongelimiteerd' een cultuuruiting in de moderne talenrange is.
Dat betekent dat wat de brontaal er wezenlijk mee aanwijst, mogelijk helemaal niet accuraat gevangen kan worden in een taal die voor het wezenlijke werkelijke concept, geen woord in de vocabulaire opgenomen heeft.
Hoe kan dat?
Tja, als een concept/begrip/ding zo in culturele onbruik (op natuurlijke wijze) is geraakt, dat hoeft er ook geen woord meer voor te zijn.
En.. catch 22 situatie..... wie de natuurlijke resonantietaal vloeiend spreekt, heeft er geen woorden voor nodig, omdat die taal woordloos is..... alleen maar resonantietransacties kent die  instant ongelimiteerd wederzijds begrip vormen.

De animated-gif-file die ik gisteren vond, illustreert 'hoe het zit' wat mij betreft allemaal heel treffend.... zonder woorden ;-)

---
Aanvulling

Dit maakte ik mee in Marakesh was, een paar jaar geleden.

Op het grote plein, werd ik aangesproken door Marokkanen die me, zodra ze doorkregen dat ik Nederlands mijn moerstaal is, ook wat in het Nederlands tegen me zeiden.
Bij de eerst keer dat dat gebeurt, is dat erg leuk.
Dat gebeurt dan een aantal keer (soms kan je geen twee stappen zetten of het gebeurt alweer) en in toenemende mate krijg je door dat ze allemaal de exact zelfde 5 zinnetjes zeggen. Heel goed uitgesproken hoor en ze willen ook echt wel wat van me.
Maar dat is nooit een op wederzijds begrip en wederzijdse persoonlijke groei van inzichten gericht gesprek, maar blijkt gericht te zijn op het (zo snel mogelijk) tot stand brengen van eenrichtingsverkeer in valuta, in ruil voor een eenheidsworst en eenheidsprijs surrogaat authentieke Marokkaanse maaltijd.

Is dat erg?
Ach.... dat hangt ervan af waarom een ieder daar is.

In die context is het ook nog wel vrij duidelijk dat je je in een zeer toeristische attractie in een land met een grote kloof tussen arm en rijk begeeft en dat je dat geheel vrijwillig hebt gedaan.

Maar in de wereld van de (spirituele) informatievoorziening zie ik hetzelfde patroon, waar mensen die een paar standaardresonanties, min of meer vloeiend ten beste geven, die een bewust appel doen op je 'native soul'-afkomst.
Dat is eerst erg leuk (zeker als je zelf al een tijdje niet zoveel soul-speak meer actief hebt gebruikt) . Het lijkt ook of ze geïnteresseerd zijn in oprechte uitwisseling en 'spirituele groei' beleven, waar  die 'soul-speak' dan een mooi aanknopingspunt voor biedt......
Maar de achterliggende intentie is niet meerdimensionaal/gelaagd 'tweeweg', maar vrij eenvoudig 'eenweg'.
Ze bieden ook niets 'op maat', je mag voor een eenheidsprijs een eenheidsworst slap aftreksel versie van 'eenheid' consumeren en met een beetje mazzel wordt je er niet 'scheitziek' van.

Ik word van die praktijken wel schijtziek
Omdat het de bezoekers doorgaans niet duidelijk genoeg is hoe de verhouding (bewustzijn-) ' arm en rijk' wezenlijk ligt en dat je je in een toeristisch attractie van uiterst matig authentiek karakter bevindt.
Wat er dan onder het motto van 'spirituele groei 'hulp'' zoal op het plein van het internet wordt uitgevent en hoe...... brrrr....

Kan en mag ik het de Marokkanen op het plein in Marakesh kwalijk nemen? Nee.
Zij zien een kans om te overleven en grijpen die met beide handen aan, op een manier waar de meeste mensen ook wel van genieten
Kan en mag ik het de 'spirituele uitventers' en ' eenheidsworst resonantie koks' op het plein van de samenleving kwalijk nemen?
Net zomin, lijkt me zo.

Ik kan geen woorden vinden om dit stukje te besluiten in een vorm die past bij mijn totale gevoel.

Laat ik het zo oplossen.... met dank aan Arabische cultuur

{{:-)(-:}}
'inshallah'

(-:

------
Nog weer later...

Ik heb de indruk dat ik in de afgelopen 24 uur ergens een 'intermenselijke' bug heb opgepikt die me inderdaad 'schijtziek' maakt met een enorme behoefte om te 'spuwen'.

Maar of het ook het 'beste' is om hier 'op het plein' te doen, dat kon nog wel eens niet zo zijn.

Op de radio hoor de ik net Dansen op de Vulkaan van de Dijk.
En dat resoneerde nou eigenlijk op mijn weten als 'het juiste medicijn', qua tekst, intentie, zeggingskracht en 'stemming'.

Tijd om naar buiten te gaan!

(-: