Louis...alweer?!

• Het 'bruggetje' van Snow in London, over de Main Stream, heet 'Louis'.
  Steven Johnson noemde (in de video in mijn blog post van gisteren) terloops een baby 'Louis' die in de buurt van Broad Street woonde, in London rond 1850, van wie de roepnaam niet bekend was.

In de moderne metropool van het multimediale nu, is een andere Louis 'in the picture', waarvan de achternaam dit keer niet volledig bekend is..... Louis C.K.

Deze Louis heeft het er 'zelf naar gemaakt', lijkt de mainstream  publieke opinie te zijn, dat hij nu 'sociaal dood' verklaard is, door de straten gesleept, vertrapt, gestenigd, gevierendeeld en verhangen op het plein van de mondiale massa-media.
Openlijk bekend was al lange tijd dat de man al in zijn werk vele grappen en toespelingen maakte op een voorkeur/drang tot zelfbevrediging in het semi-openbaar. Het nieuws is nu dat hij dat kennelijk niet alleen deed voor de betalende bezoekers die hem daarom 'juist zo grappig vinden'.
Dit is het verhaal:
In gezelschap van een of enkele vrouwen, gebeurde het regelmatig dat hij opeens alles uittrok, zijn 'apparaat' tevoorschijn haalde, activeerde en zichzelf, zonder dat het prettig werd gevonden door de aanwezige anderen, daarmee de prikkels toediende waar hij op dat moment zelf behoefte  aan had.

'Dat' zo wordt er verontwaardigd getwittert en anderzins multimediaal geventileerd , 'doe je toch niet?!!!'
(Als je het wilt doen ('prima') maar niet in gezelschap wat daar geen prijs op stelt om dat bij te wonen.....)

Hebben we dat plaatje goed in ons vizier?
Mooi, dan leg ik er nu even een ander plaatje naast, met een uitnodiging om 'zoek de verschillen' te spelen.

Dit is het verhaal:
In gezelschap van een of enkele mensen, gebeurt het regelmatig dat iemand opeens zijn 'apparaat' tevoorschijn haalt, activeert en zichzelf, zonder dat het prettig wordt gevonden door de aanwezige anderen, daarmee de prikkels toedient waar diegene op dat moment zelf behoefte aan heeft.

Alleen,  het tweede verhaal gaat over een ander apparaat waarmee je zelf alle zinneprikkels kunt oproepen die je maar prettig vindt, precies zo 'hard' of 'lang' als je maar wilt.... (smartphone, afstandbediening van de televisie e.d.)

Wie rondkijkt in de maatschappij ziet, kan zelf waarnemen dat dat onderhand zoooooo normaal wordt gevonden, dat niemand daar echt meer van verblikt of verbloost... of je dat nou op straat doet, in de trein, op een familiefeestje, aan tafel of in vergadering op het werk.....

Is dat iets heeeeeeeeeeeel anders? Appels en peren?

Nou... wacht nog heel even met je oordeel daarover formuleren.

Stel je eens twee kinderen voor.

• De ene groeit op in een samenleving waar mensen voordat ze ertoe overgaan om prikkels van welke aard dan ook aan een ander toe te dienen (of weg te halen)  eerst voldoende afstemming over de gang van zaken zaken regelen, zodat duidelijk is dat de aanwezigen zich er prettig bij voelen.
• De andere groeit op in een omgeving waar dergelijk afstemming hoogst zelden plaatsvindt. Of het nou om 'wat eten we' gaat, of' 'wat kijken we op de t.v.' of 'wat zullen we vandaag eens (samen) doen'.... maakt niet uit... het komt uiterst zelden voor.

Wat leren deze twee kinderen over hoe de wereld in elkaar zit?
Wat weten ze over hoe hun tribe zich tot individuele en sociale behoeftebevrediging verhoudt?
Wie heeft er wat te zeggen, in hun wereld en wie wordt er wat gevraagd en hoe gaat dat?
Wat is hun respectieve beeld en begrip van 'besluitvorming' in de context van 'sociale samenspel'....?
Hoe definiëren deze kinderen eigenlijk  'gezelschap'?

Welke variant heeft nu jouw eigen voorkeur om in te leven?
En waarom?
Wordt die voorkeur weerspiegelt in de keuzes die jij zelf maakt in de omgang met jouw 'apparaat' in gezelschap?

• Niemand nam Baby Louis kwalijk dat er zeer ziekmakende verschijnselen optraden bij hem en in zijn omgeving via het water dat door zijn hele gemeenschap getapt werd....

(-: