multiple choice

Een kleine bloemlezing indrukken en ervaringen over 'keuzes'.

In mijn verkeringstijd, gaf mijn vriend vorm aan de wens om mij en mijn voorkeuren beter te leren kennen.

Toen we samen op vakantie waren kocht hij iedere dag iets lekkers, maar altijd twee verschillende.

Bij het eerste keuzemoment, veronderstelde ik nog dat de bakker niet meer twee dezelfde gebakjes of koeken had gehad.

Maar ergens op dag drie of vier, leek die veronderstelling me wel heel onwaarschijnlijk. Nergens twee dezelfde gebakjes, of koeken of toetjes te vinden..... hum?

Toen ik daar expliciet naar vroeg, kwam de 'aap' uit de mouw. Hij had bewust steeds twee verschillende gekocht ( en geen genoegen genomen met de 'halve' oplossing van het 'mes-compromis').... hij wilde juist erachter komen welke ik het liefst wilde hebben!

(Psychologische tests werken vaak ook zo, met ingewikkelde kruisverbanden om je 'karakterprofiel' als je tussen dingen moet kiezen boven water te krijgen.)

In het boek van Jill Bolte Tayler beschrijft ze haar revalidatieproces na een hersenbloeding op haar 37e.

Hoofdtaak.... de wereld weer leren kennen ( want naar het inhoudelijke begrip van heel veel woorden en concepten was de connectie geheel verdwenen).

Haar moeder ( een docente) ontdekte al snel dat de ontwikkelingen een extra boost kregen door 'gesloten vragen' te vermijden, maar multiple choice te geven.

Dus geen ' wil je vanillevla eten vandaag?' ( = ja /nee vraag).

Maar... je kan vandaag uit drie dingen kiezen..... zo is er vanillevla ( met het verzoek aan Jill....beschrijf 'vanillevla')..... tiramisu (....) ...of appeltaart (.....).

Hun strategie daar was niet eens te kiezen wat ze het liefst had... maar om een van de dingen te kiezen waarvan ze geen idee meer had wat het eigenlijk was, zodat ze er weer kennis mee kon maken. Nieuwe verbindingen aanleggen in haar neurologische netwerk.

Ik ben een tijdje opgetrokken met iemand die alles leek te toetsen aan zijn ideaalplaatje van hoe het leven hoort te zijn ( by the way, in de jaren daarvan had ik die strategie ook een tijdlang toegepast.)

In de taart en toetjes sfeer.... hij had zogezegd  'grootmoeder's appeltaart' ergens in zijn  geest geprogrammeerd staan en alles wat ook maar een micro-ounce van dat recept en 'subliem'e eindresultaat afweek, (wat hij alleen maar hoefde te consumeren) was dus 'niet OK'.

Juist als het om (noem 'levenskwaliteit' maar even)  'appeltaart' ging, was hij uiterst gevoelig. Grootmoeders appeltaart..... iets anders was eenvoudigweg niet 'goed genoeg'.

(Zelf kon hij het de 'perfecte' appeltaart niet reproduceren, trouwens... of ik moet iets gemist hebben....).

Hij vertaalde het (leven) in een ja/nee vraag...... voldoet dit 100% aan mijn eigen ideaalplaatje?

Indien 'nee' dan heeft ' de kok' iets fout gedaan , indien ja' nirwana'.

Die strategie....is redelijk wijdverbreid in mensenland!

Een sector waar je het mogelijk het minst zou verwachten, gezien de doelstellingen ( om het leven in al zijn natuurlijke facetten beter te begrijpen) , is de wetenschap.

Alleen onderzoeksvelden en resultaten die ' exact volgens grootmoeder's appeltaart recept zijn', zijn naar wetenschappelijke maatstaven de moeite van het 'nuttigen' waard.

Dat 'grootvader' ook appeltaart kon bakken, komt niet eens  in de wetenschappelijke weinig geëmancipeerde breinen op. Dat er appelsmaak in andere dingen te vinden zou kunnen zijn dan in 'taart' komt ze hoogst ongeloofwaardig (zelf onwenselijk !) voor.

(Neem nou bewustzijn of geheugen in planten bijvoorbeeld, nou ja.... of ver ontwikkelde communicatievermogens in iets wat als ' inferieure' wezens wordt afgedaan!!!!!)

Maar de wetenschap lijkt mij zo op het oog niet de enige sector hoor die 'de wereld' en 1 'beproeft recept' van 'hun favoriete voorgangers', op elkaar probeert uit te lijnen als in ' proberen te bewijzen dat er niets anders van enig belang is dan dat ene 'superieure' recept'.

Tja, ach.....

Met wezenlijke ontwikkeling van je begrip van de natuur ( in al haar vele, vele verschijningsvormen) en het zinvol verkennen en uitbreiden van je eigen mogelijkheden daarbinnen als mens, heeft die aanpak dan natuurlijk weer heel weinig te maken.

Maar ja, dat kan ik natuurlijk wel helemaal fout zien.....

En wie weet, is het menselijkerwijs (de superieure soort immers) wel mogelijk om met een focus op 1 recept alleen, inzicht te krijgen in de algehele bak- en kookkunst?

Via de lunch-service die mijn moeder toen ik thuis woonde voor me verzorgde, leerde ik als vroeg proefondervindelijk dat ook iemand's voorkeuren bepaald niet in steen gehouwen (hoeven) zijn.

Ik kon weken, maandenlang idolaat zijn van ontbijtkoek op brood en echt niks anders willen tot...op een dag, zonder duidelijk aanwijsbare reden, het opeens 'jam' moest zijn, of 'leverworst...van een specifiek merk ook nog'. Niet alleen had ik dat dan opeens 'liever', of 'het liefst'.. nee, alles wat anders was dan mijn favoriet vond ik zelfs weerzinwekkend!

Daar kun je van alles van vinden.... maar de menselijke ervaring ervan is wel een rijke, want ik weet hoe goed het mogelijk is om opeens en nogal sterk van voorkeur/afkeer te veranderen.

Ooit nam ik de moeite om een lasagna echt van 'scratch' te maken, zelf het deeg maken, dun uitrollen, voorkoken, de 2 sauzen van basisingrediënten ( hele tomaten ontvellen.....kaas zelf raspen....dat soort werk).

Het kostte uuuuuuuren in de keuken! Stapels afwas ook.

Maar, het was dan ook wel de lekkerste lasagne die ik ooit had geproefd.
Daar steken 'pakjes en zakjes' toch maar heel bleekjes bij af, daarna.

Hetzelfde gebeurde me met vanillevla en banketbakkersroom e.d.. Eieren van eigen scharrelkippen, verse melk en echte vanillestokjes..... nou da's nog eens wat anders dan wat er pakken blubbert!

Bekend is echt ook uit onderzoek naar vanillesmaak, dat dit bepaald niet altijd zo gaat!

In testpanels lieten ze mensen blind vanillesmaakproducten proeven en vroegen naar hun voorkeuren en afkeren. Daar kwam de echte vanille, met een recept door een topkok bereid, vaak als 'bijzonder raar en vervelend smakend.. helemaal niet naar vanille' uit de bus!

Hoe meer mensen gewend zijn ( geconditioneerd?) dat de kunstmatige fabrieksvariant lekker is (geassocieerd met fijne momenten in het gezin, waarschijnlijk...) en noot de echte natuurlijke variant ervan zijn tegengekomen ( die er nogal op een paar essentiële punten van verschilt)... het 'onbekende, maar ware'.... als 'vals en smerig' wordt aangeduid....

(Zou er met de smaken 'liefde', 'aandacht' en 'wijsheid' iets soortgelijks aan de hand kunnen zijn?)

-----

Wat is dit nou voor een stukje!?

Nou, het is een 'wild boeket' van ervaringen, die toevallig vanmorgen in de pluktuin van mijn bewustzijn heb samengesteld.

Ja er zitten distels in en takken met doorns, er zitten stevige 'stengels' tussen en slappe. Waarschijnlijk ook wel wat schoonheidsfoutjes.

Allerlei kleuren, die op het oog ook nog eens helemaal niet echt mooi met elkaar samen lijken te gaan.

Wat een bende...... (?)!

Tja, als je denkt dat dit boeket gemaakt is om van een afstandje naar te kijken en via je meningensysteem van te 'genieten' door er een 'oordeel' over te vormen..... tja... voor dat consumptiemodel is het niet zo geschikt.

Maar wie er zijn warme aandacht op giet en zo van het 'bouquet' resonanties een 'kruidenmelange-thee' in zijn bewustzijn trekt en daar de weldadige geuren en smaken en werking op het systeem van ervaart..... zou tot andere conclusies over haar harmonieuze schoonheid en bruikbaarheid kunnen komen....

Of niet.. natuurlijk ;-)