strijkers

Ik ben in een roman bezig waarin een 2e violist in een strijkkwartet de hoofdrol speelt.
Belangrijke rollen in het verhaal worden vervuld door een steeds dover wordende virtuoze musicienne en een stuk van een doof geworden componist... die veel van zijn meest zeggingskracht-rijke stukken schreef toen hij volledig op zijn innerlijk 'oor' en zijn ervaring  af moest gaan.

Dol op muziek-analogieën, kan ik mijn hart ophalen aan de informatie over het reilen en zeilen in een strijkkwartet.
Dol op zien hoe diverse varianten in menselijke interacties uitwerken..... ook.

Het lijkt erop dat 'iets' uit het begripsveld van dat boek (wat sterk in mij meeresoneeert op Universele samenspelwaarden) zich zinvol wil verhouden tot het begripsveld van hoe moderne samenlevingscomposities doorgaans worden opgebouwd en uitgevoerd.

Het heeft iets te maken met 'dieptebereiken', met diverseit in samenspelende instrumenten ook, die zelfs binnen een 'soort' voorkomt ( nee, de ene 'gewone' viool is de andere niet en soms heb je een ongebruikelijke, inventieve aanpassing nodig om het beoogde (virtuoze) effect te kunnen bereiken.)
Het heeft ook iets met contrapunten te maken.

Eerlijk is eerlijk, de wikipedia uitleg over contrapunten is voor mij grotendeels abracadabra, omdat ik niet voldoende inhoudelijk bekend ben met wat het muziektheoretisch jargon nou allemaal concreet inhoudt.
Maar, wat me vooral opvalt is het deel over 'horizontaal' en 'verticaal' en 'allebei'.

Ik gebruik vaak inversie ( andersom gaan... anders omgaan.....wat nogal eens opgevat wordt als aversie, trouwens)  en mijn sterrenbeeld is ook nog eens kreeft.. ga er maar aan staan ;-)

Veel 'grote' moderne samenlevingscomposities klinken in mijn innerlijk gehoor 'horizontaal' als een 'klok', maar leveren verticaal niet het beoogde/gewenste effect, of..... andersom!
Het aanspreken van de 'gevoelige snaren' van  een 'eenzijdig' georiënteerde ervaren componist/orkestleider is een kunst op zich.

Mijn ervaringen tot zover..... dergelijke componisten en hoofdspelers van ensembles tonen zich over het algemeen doof en blind voor 'die andere dimensie' ( welke dat dan ook is in hun geval) .

Ja... en daar kun je gemakkelijk cynisch van worden als je het in je mars hebt om hele mooie samenspelcomposities te maken die geen gehoor lijken te vinden.

Maar de geschiedenis leert dat grote componisten geen gehoor nodig hebben.*

(Een heleboel is er voor componeren niet voor nodig.....slechts een spel met het innerlijk weten..... geregistreerd met 'pen en papier', zijn cruciaal. in dat proces.)

*Deze ene regel heeft simultaan meerdere dimensies en een veelvoud aan 'een/allen, allen/een' contrapunten, vanwaaruit ieder instrument tot een eigen, geheel verschillende eindconclusies komt.
Hoe virtuoos dat overkomt, ligt vooral aan de innerlijke akoestische resonantiekwaliteiten en de stemming van de speler(s).

(-:

---

Wat in het boek een aardige observatie is, is dat de 2e violist in het verhaal heel toevallig op het spoor komt van een stuk van een van de grote klassieke componisten, wat... 'niemand' kent.
'Niemand' als in..... alle mainstream geschoolde muziekhandelaren en musici.
Via de stoffige archieven van een bibliotheek en een oude baas met een rommeldoos in een muziekwinkel, blijkt het inderdaad toch te bestaan en.. nog erg mooi te zijn ook.

Moraal van dat verhaal:?

Dat een compositie (nog) niet tot nauwelijks in de samenspelpraktijk van alledag  uitgevoerd wordt, wil niet automatisch zeggen dat ' het niet bestaat'.  'De Grote Componist' heeft misschien toch in meer voorzien dan mainstream gedacht en gelooft ;-)
Dat er mogelijk een aantal zeer begaafde spelers voor nodig zijn om het goed tot zijn recht te laten komen...?
Spelers die bereid zijn zelfs onconventionele aanpassingen aan hun instrument te doen..... tja.... dat kan natuurlijk wel het geval zijn ...



---
Ik schreef bovenstaande blog post rond 11.00 vanochtend.

Vanmiddag, toen op een rustig moment de vraag in mijn bewustzijn voorbij dreef:" Wat zou jij je beste werk tot nu toe vinden uit je eigen oeuvre." Wees ik zonder aarzelen direct  'Albatros' aan, een samenlevingscompositie die deze week 2 jaar geleden 'gelegd' werd.

Vanaf daar belandde ik een 'rollercoaster' van interessante 'soaring soul' mogelijkheden en omarmde ik niet alleen deze prachtige wijze majestueuze grote vogel weer na twee jaar, maar ook deze kleine gevederde guru na.... 35/40?:

Met een prachtige mogelijkheid om een nogal fundamentele kip-ei kwestie in de samenleving op een uiterst Albatroswaardige manier op te lossen... met EEN(h)EI(d).

Toen ik dat plan schetsmatig verder uitgewerkt had en verzonden voor feedback, las ik net de blog post van vanochtend nog eens door. Ik was diep geroerd en blij verrast hoezeer 'wat zich in de afgelopen uren ontvouwd had', er eigenlijk al in verpakt had gelegen..... maar toen had ik daar nog geen bewust weet van en waren alle dimensies die ik al wel in de blog tekst had gezien . nog weer heel anders.

Zelfuitpakkende cadeautjes.. tja.. zo heb ik eieren wel eens vaker genoemd.
Dat er een veelstemmige zwarte albatros Don Calimero Quichotte uit zou komen..... had ik bepaald niet verwacht.

Grapje..... gezien de titel van dit stuk.
Ja, je kan opstrijken, maar ook neerstrijken.....

Dank je wel, aan de prachtige  'spirits' van de vogelwereld, die hier vanmiddag eerst bij me neerstreken en met vervolgens hoog meenamen naar perspectieven op mogelijkheden waar de ziel zingt ( soaring soul).

(-:

Exact op het moment dat ik op 'publiceer' druk start dit op mijn playlist en hoor ik deze tekst:

Birds flying high
You know how I feel
Sun in the sky
You know how I feel
Breeze driftin' on by
You know how I feel

It's a new dawn         (Dageraad!)
It's a new day
It's a new life
For me
And I'm feeling good
I'm feeling good


---
Nog een uurtje later:

Het boek wat ik aan het lezen ben is in het Engels.
Dat verder lezend in bad,  valt mijn oog opeens op het woord 'dove' en ik schiet in de lach.
Een dove (witte) vogel?!
Die, zo vertelt mij die zin in het boek, een symbool is voor de Holy Spirit ( en voor vrede en puurheid).
De duif.

En, wanneer ik besluit dat toch leuk genoeg is om mijn blogsite toch even weer te openen, zie ik deze video op mijn youtube playlist als plaatje staan... even dit mij onbekende Coldplay nummer horen en...ja hoor, als je goed luistert.... met strijkers....en.....zoek de songtekst maar op..... ook nog een dageraad ;-)

(-: